Kimi zaman beklenmedik bir anda beklenmedik bir gruptan, kimi zaman ise öncesindeki ufak tefek sinyalleri görenler için biraz beklendik bir gruptan; öncesinde olan veya olmayan her şeye rağmen akılları baştan alan, oyunun kurallarını değiştiren bir albüm çıkar. Öyle farklıdır, öyle daha önce denenmemişleri denemiş, daha önce bakılmamış açılardan bakmıştır ki artık değişmeyeceğine kesin gözüyle bakılan… Read More Between the Buried and Me – Colors
Teknik yahut progressive core gruplarının, hatta djent gruplarının bir çoğunun oluşumundan bizzat sorumlu olan, çok fazla grup için söyleyemeyecek şekilde kendi alt türünün lokomotifi, belki yaratıcısı olan efsane bir grup SIKTH. Buna rağmen hak ettiği saygıyı görmeyi geçtim, çoğu yerde göz ardı ediliyor olmalarına anlam vermek mümkün değil. Neyse ki her yeni kayıt yayınladıklarında yeni… Read More SikTh – The Future in Whose Eyes?
WOE – Hope Attrition Amerikalı (nispeten melodik) black metal grubu WOE 2008 yılında “A Spell for the Death of Man” isimli ilk albümünü çıkarttığı zaman epeyce kafayı kendine doğru çevirmeyi başarmıştı. Gençliğin verdiği Satanizm heyecanı ile büyük bir coşku barındıran, dinlere keyiflere saldırmanın karşı konulamaz büyüsüyle yoğrulmuş bu albümden sonra biraz ruhunu kaybetme yolunda ilerledi… Read More Pazar kısaları – 10
Kaliforniya’dan bizlere merhaba diyen WRVTH her ne kadar bu isimle ilk albümünü çıkartıyor olsa da, kendileri daha önce THE WRATH OF VESUVIUS adıyla ortaya iki albüm koymuştu. Daha önceleri daha teknik deathcore’a yakın bir müzik yapan grup birden bire vokalist, isim ve biraz da tarz değiştirerek bu yıl “Wrvth” ile karşımıza çıktı. Farklı grup, albüm… Read More Wrvth – Wrvth
SET AND SETTING – Reflectionless İki davulcu barındırdığını öğrendikten sonra “bunu mutlaka dinlemem gerek” dedirten SET AND SETTING ciddi anlamda bunun altından kalkmasıyla bile takdiri hak eden bir grup. Bunu sırf ilginç olmak için değil, müziklerini zenginleştirmek için yaptıklarını hissettirebiliyorlar ve müziğin yavaşlayıp post-rock’a döndüğü anlarda ekstra bir katman sağlayan ikinci davullar, müziğin sertleştiği pasajlarda… Read More Pazar kısaları – 8
Bugün hiç tarzım olmayan şekilde sizlere bir gitarist tanıtmak istiyorum. Normalde neredeyse katlanamadığım enstrümantal progresif müzikleri bana kısmen de olsa sevdirmeyi başaran Sırp gitarist/klavyeci David Maxim Micic kendi adını taşıyan projesiyle yedinci kaydı “Who Bit the Moon”u geçtiğimiz günlerde piyasaya sürdü. Özellikle ilk üç kaydı olan “Bilo” üçlemesiyle (“Bilo”, “Bilo 2.0” ve “Bilo 3.0”. Çok… Read More David Maxim Micic – Who Bit the Moon
Özellikle metal dünyasında enstrümantal albümler yapmak riskli bir iş kabul ediliyor. Çünkü her ne kadar gitarın liderliğini gözardı etmiyor olsak da işin içine insani boyutu katan en önemli unsur şüphesiz ki vokaller. Ciğerleri parçalayan çığlıklar, hüzünlü fısıltılar, coşturan haykırışlar ve insanın içselleştirebileceği türden sözler olmadan yapılan müziğin vuruculuğu ister istemez hatırı sayılır bir miktar azalabiliyor.… Read More Tempel – The Moon Lit Our Path
