Nightfell – A Sanity Deranged
Ben artık bu Portland metal sahnesine yetişemez oldum.
Merhaba. 2012’de Portland’da kurulan ve iki kişilik kadrosunda THE MOURNFUL CONGREGATION ve THE HOWLING WIND gibi isimlerden tanıdığımız Tim Call ile kült oluşum TRAGEDY insanı Todd Burdette’i barındıran Nightfell, sessiz sedasız yayımladığı yeni albümü A Sanity Deranged ile günlerdir ebemle hasbihal ediyor. Evet.
Gruba aşina mısınız bilemiyorum ama Nightfell müziğinin bel kemiği epik death/black metal rifleriyle insanın kafasına çiviler çakan sabit bir davuldur genelde. Bu iskelete biraz eski kafalı death metal karanlığı, aynı kafaların dönemdaş black metalinin soğukluğu ve doom metalin melankolisi giydirilir. Son bir dokunuş olarak ise koro vokaller ile cazır cuzur bir prodüksiyonla ezicilik miktarı arttırılır ve işte; canınıza okumaya hazır, nurtopu gibi yeni bir Nightfell albümü!
Önceki iki albümde de ara yollara girmeden, dolandırmadan hedefe ulaştırıyordu Nightfell ve biraz da bu özelliğiyle gönlüme girmişti ama A Sanity Deranged bu konuda grubun iyice olgunlaştığını gösteriyor. Daha ikinci tekrardan eşlik etmeye başlayacağınız türden, akılda kalıcı bir gitar melodisiyle açılıp yavaş yavaş üzerine koyarak BOLT THROWER elemanlarının gururlanacağı bir groove ile hızlanan parçalar mı ararsınız, PRIMORDIAL gibi isimlerin hani şu albüm sonlarına koydukları türden epik ve melankolik şarkılarını anımsatan hüzünlü besteler mi istersiniz; otuz altı dakika süresi içerisine hepsini yedirmeyi başarmış Nightfell. Etkileyeceğim derken Türk televizyon dizilerine de dönmüyor yani A Sanity Deranged.
Aslında biri doom ve black metal ağırlıklı, öteki ise crust/punk ortamlarının aranan ismi iki elemanın elinden böylesi odaklı, net bir iş çıkması şaşırtıcı ama gitar-bas kısmından Tragedy elemanı Todd’un sorumlu olduğu bilgisi kadar değil herhalde. Tremolo ağırlıklı riflerinin her biri birbirinden etkileyici ve istediği anda şak diye death metal düğmesine basıp vitesi yükseltmeyi de başarıyor Todd. The Mournful Congregation’daki can yakan kükremelerine bayıldığım Tim ise davul kitinin de başında bu defa ama standart çiftkrosoğlu davulculuğunun aksine özellikle (As Now) We Must Succumb ile Sanity Deranged‘deki hayvani vokal performansları yine göz yaşartıyor.
Son dönemde ancak MGŁA gibi özel gruplarda görebildiğimiz türden bir tremolo kalitesi yüzünden herkesin favori anı değişiklik gösterecektir eminim ama kapanıştaki Sanity Deranged beş dakika adamın canına okuyup sonra da yine old school death metal gazıyla kapı duvar indirtiyor aşağı. Önceki yirmi beş dakikada nasıl gerip, kurup, hazır hale getiriyorlarsa Sanity Deranged‘de duygu patlamaları yaşıyorum her defasında. Özellikle son bölümünde klasik bir tremolo ile şu dissonant kafalardan ayrı iki melodi iç içe geçerken tertemiz çıldıracak gibi oluyorum. Şarkılardan söz etmişken, The Swallowing of Flies‘ın açılış rifine ve arkadaki o belli belirsiz, lanet bas gitara kulak kabartmayı da unutmayın.
Bestelerin birbirlerine biraz fazla benzemeleri dışında – ki albümün bütünsel etkileyiciliğini arttırıyor bana sorarsanız – pek bir eleştiri noktası yok A Sanity Deranged‘in. İnsanın üzerine kapansa da tam yetecek kadar temiz bırakılmış prodüksiyonu, sade, nefes alan besteleri, optimum süresi, duygusal dengesi ve demodelik batağına düşmeden gelenekselci olmayı başaran death/black metal anlayışıyla epey üst seviye bir albüm. Belki es geçilecek ama 2019’un listelerinde yer almayı hak ediyor bana sorarsanız. Amerikan black metalinin son dönemini seviyorsanız yazıda anlatmaya çalıştığım şeyler cazip geliyorsa MUTLAKA bir şans verin. Hatta gelin beni dinleyin; üç-beş tur çevirin en az.
87/100
