Urn – Iron Will of Power

Merhaba.

Black metal sosuna bulanmış thrash metalin, metalin ruhunu en güçlü yansıtan türlerden biri olduğunu düşünüyorum. En azından benim metalden anladıklarımı büyük oranda karşılıyor bu tür ve haliyle 1993’te kurulan köklü Fin grup Urn’ü uzun süredir ilgiyle takip ediyorum. Son birkaç senede yeniden fırınlarını yakan Urn, 2017’de The Burning ile körüklemeye başladığı cehennem ateşini geçtiğimiz günlerde yayımlanan yeni albümü Iron Will of Power ile harlamaya devam ediyor.

DESTRÖYER 666, GOSPEL OF THE HORNS veya AURA NOIR kadar sert değil Urn ve onlara kıyasla bir tık daha melodik. Tabii Finlandiyalı olduklarını düşününce melodik olmaları şaşırtıcı değildir herhalde, haha. İki yıl önceki albümden geriye bazılarınızın BARATHRUM‘dan da tanıyabileceği Sulphur rumuzlu bas-vokal kalmış olsa da grubun melodik black/thrash vizyonu sabit ve Iron Will of Power da bu ekolü takip eden bir albüm.

Aslında muhafazakar sayılabilecek ve çeşitlemeye pek de yer vermeyen beste yapısına rağmen Iron Will of Power uzun süreler dinlesem de sıkılmadığım bir albüm oldu. Gününün bir bölümünü birbirinden büyük terbiyesizlikler dinleyerek geçiren biri olarak Urn’ün müziğinin beni rahatlattığını, gevşettiğini bile söyleyebilirim. En azından bir-iki iyi fikre sahip açılış şarkıları sonrası doldurma bestelerden oluşan baştan savma bir albüm değil Iron Will of Power ve öne çıkan büyük bir hit barındırmasa da dokuz şarkının dokuzu da yağ gibi akıp gidiyor. Bazı rifler fazla eski kafalı gelebilir, bazı nakaratlar tekrar ettikçe sıkabilir belki ama dinlediği metalin temeli biraz geçmişe dayanan dinleyicilerin rahatça bağ kurup sevebilirler.

Güçlü davulları ve geçmişe öykünen jilet gitar tonlarıyla prodüksiyon açısından da puanları kapmasına karşın madalyonun öteki yüzünde grubun bu sade ve sakin anlayışı bayabilir bazı dinleyicileri elbette. Albümün en gaz riflerinden bazılarını barındıran Funeral Oath veya kişisel favorilerimden olup temiz vokalleriyle şaşırtan Spears of Light gibi şarkılar direkt 80’lere götürüyor insanı ama eminin birileri 2019’da kalmak istiyordur, haha. Bu arada Spears of Light‘ın açılışı hangi DARK TRANQULLITY şarkısına benziyor, cevapları yorumlara bekliyorum.

Bir diğer sorun ise albümdeki orta tempo kullanımının biraz abartılmış olması. Bu türde bir albümde biraz daha kontrolsüzlük, biraz daha şiddet ve öfke olmasını tercih edebilirdim ama Urn albüm boyunca kontrolü elden bırakmıyor pek ve black/thrash metalden ziyade bir heavy metal albümü dinliyormuş hissine kapılmak mümkün bazı anlarda.

Biraz tekrarı kısıp biraz da tempo kazanırsa Urn müziği bu türdeki favorilerimden biri haline gelebilir. Iron Will of Power, ara ara anımsattığı büyük isimlerle (albümün genelinde MERCYFUL FATE ve özellikle son şarkı Will to Triumph‘ta da BATHORY duymak mümkün mesela bence), akışkan besteleriyle ve insanı yormayan yapısıyla gayet keyif aldığım bir albüm ama bir tık daha fazlasına ihtiyaç var gibi duruyor. Eğer albümü severseniz veya arada kalıp ne yapacağınızı bilemezseniz Iron Will of Power‘dan bir tık daha güçlü olduğuna inandığım The Burning‘e de mutlaka bir bakın ve black/thrash seviyorsanız Urn’ü takibe almayı unutmayın.

82/100