The Great Old Ones – Cosmicism
Azathoth’un çocukları! Selam olsun!
Merhaba. Bugün hayal etmesi bile insanın fiziksel olarak beyninin acımasına neden olan, derinlerine dalındığında insanı deliliğin dağlarında sonsuz bir arayışa sürükleyebilecek kadar korkunç ve akıl dışı, buna karşın ihtişamıyla da her zaman için cezbedici olmaya devam eden, korku ve gotik edebiyatın en büyük yazarlarından H.P. Lovecraft’ın yarattığı Cthulhu evrenine dalıyoruz… Sonumuz hayır olsun.
Varoluştaki en büyük merhametin evreni anlama kabiliyetimizin sınırlı tutulmasında saklı olduğunu savunan, sonsuz ve kapkara bir evrenin ortasındaki minicik bir cehalet adasında yaşayıp belirsizliğe doğru yelken açamayışımızı bir lütuf olarak değerlendiren H.P. Lovecraft’ın Cosmicism felsefesinden ve dehşetengiz Cthulhu evreninden beslenen Fransız modern black metal topluluğu The Great Old Ones, henüz 10. yılını bu sene kutlayan bir grup olmasına rağmen yayımladığı üç albümle kozmik/Lovecraftian black metal konusunda belki de birincil söz sahibi olarak zaman zaman kabuslarımıza konuk olan, en az Lovecraft’ın eserleri kadar ürkütücü bir isim.
Kurucu vokalist Benjamin Guerry’nin vizyonu doğrultusunda, geçirdiği çeşitli eleman değişikliklerine rağmen istikrarını koruyarak ilerleyen grup, yeni albüm Cosmicism‘de bir kez daha Cthulhu evreninin kapılarını aralayıp bilinç sınırlarını zorlamanın peşinde. The Dunwich Horror hikayesinden ilham alan The Omniscient, Wilbur Whiteley’nin yıldızlararası yolculuğu esnasında babası Yog-Sathoth’a ulaşmasıyla start veriyor albüme… Diğer şarkılarda olan biteni keşfetmeyi size bırakıyorum; Hali Gölü’ne kadar yolunuz yeterince uzun, ben tutmayayım.
Edebiyatı bırakıp müziğe geçersek grubun atmosferik kısmının biraz törpülendiği bir albüm olmuş Cosmicism. The Omniscient, son bölümü haricinde Lost Carcosa veya Dreams of Nuclear Chaos gibi parçaların hiç şakası yok ve grup hakkındaki kafa karışıklıklarını yok edecek kadar net bir black metal anlayışı hakim şarkılara. Ancak tamamen gözardı edilmemiş atmosfer de elbette – zaten TGOO gibi bir grup özelinde imkansız bu – ve A Thousand Young‘ın başındaki gibi küçük dokunuşlarla veya Of Dementia‘nın konuşma/koro bölümlerinde bile devasa bir boyut kapısı aralayıp mahvedebiliyorlar insanı hala. Bu arada girişini sevmekle beraber bu parçanın kendini biraz fazla tekrar ettiğini düşünüyorum. Yine de ilginç solosuyla özgün bir karakter katıyor albüme.
Zaten Cosmicism‘in kaliteyi albüme yayma konusundaki becerisini ayakta alkışlamak lazım. Of Dementia zirve gibi dursa da bir önceki konsept albüm EOD… gibi her şarkının bir şekilde birbirine bağlanma zorunluluğu olmaması da özgürleştirmiş grubu kesinlikle. Albümün sonunda yer alan ve ayinsel groove kafasıyla yükselen Nyarlathotep bile (o solo ne öyle ya) eminim birilerinin favori parçası olacaktır. Enstrümantal bölümlerdeki yaratıcılık üst düzey ve bence en önemlisi albümün black metal atmosferini hiç bozmadan da progresif sulara kayabiliyor gitar üçlüsü. Ayrıca durduk yere atmosfer kastıran abuk ses öbeklerinin olmaması da bir artı… Bu arada bilmeyenler için evet, The Great Old Ones üç gitariste sahip.
Ne kadar anlatsam da aslında Cosmicism ve The Great Old Ones mesafeli durulmaya müsait aslında ve alacağınız toplam zevk de ne kadar Lovecraft hayranı olduğunuzla doğru orantılı bir noktada. Fakat yine de hiç kozmik meselelere bulaşmayıp akıl sağlığınızı zorlamadan da bu yekpare eserden keyif almanız fazlasıyla mümkün ve atmosfer açısından olmasa dahi (Tekeli-li bir tık önde hala galiba) müzisyenlik açısından grubun zirvesi gibi duruyor Cosmicism. 2019 birbirinden müthiş black metal albümleriyle dolu fantastik bir sene oluyor ama Lovecraft temalı albümler arasında, albüm yaptığı her sene olduğu gibi yine ilk sıra The Great Old Ones’ın oldu.
İçki şişelerine yazdıkları gibi The Great Old Ones albümlerinin kenarına köşesine bir yere Listen Responsibly yazmaları lazım yalnız. Böyle olmaz.
90/100
Metalperver’de olan bitenden memnunsanız PATREON‘da abonemiz olarak sitenin devam etmesine yardımcı olabilirsiniz. Okuduğunuz için teşekkürler.
