Her zaman için black metalin önemli gruplarından ve yeraltı piyasasının değerli isimlerinden biri kabul edilen Finlandiyalı Horna’nın 2015 yılında yayınladığı son albümü Hengen Tulet’e dalıyoruz bugün; vokallerde Spellgoth’un yer aldığı ikinci Horna albümü olma özelliği taşıyan Hengen Tulet, kariyerinde yirmi beş yılı geride bırakmaya hazırlanan kült grubun dokuzuncu albümü.

Doğrusu Corvus ve Nazgul’un ardından Spellgoth’un vokallerini bir türlü Horna’ya yakıştıramamış, bu nedenle de henüz ayakbastı çalışması Adventus Satanae ‘yi dinler dinlemez Horna bozdu mu bozmadı derken gevrek gevrek konuşmaya başlamıştım. Hengen Tulet’i açar açmaz da tıpkı önceki albüm ve arada çıkan tonla split ve EP’de tadımı kaçıran benzer düşünceler tekrar aklımda beliriverdi; ağzıyla kuş da tutsa ben bu adamı sevemeyeceğim herhalde.

Yine henüz ilk dinlemeden sinir bozan bir başka şey de prodüksiyon. Hemen coşmayın, Horna gibi bir gruptan elbette Dimmu Borgir ayarında kayıt beklemiyoruz ama bu seviyede bu kadar basit hatalar yapılırsa mağlubiyet kaçınılmazdır. Davul o kadar önde ve o kadar kötü tonlanmış ki, arkada çılgın atan Horna riflerini dinleyip coşmaya çalışmaktan yorulmaya başlıyor insan bir süre sonra. Örneğin albümün en iyilerinden Ikuisuuden Kynnyksellä’yı dinlerken şu blast-beat bitse de bir kafa dinlesem dediğim oldu birkaç defa. Kabul, albümdeki hiçbir şarkı zaten öyle akıl almaz şeyler içermiyor ama Horna black metalde belirli bir standardı temsil eden gruplardan biri olduğu için yeni Horna şarkıları dinlerken böyle bir abukluğa maruz kalıyor olmak hiç hoş değil. Vasat bir miksajı var albümün ve eminim sadece trampet tonu yüzünden bile (özellikle grubu yeni duyanlar arasından) albümü bir kenara atacak dinleyiciler olacaktır.

Horna standardı demişken, Hengen Tulet‘in taş gibi black metal bestelerinden oluştuğunu söylemek gerek. Buna karşın son iki albümdür grubun müzikal olarak epey düşüşte olduğu da ortada. Ne yalan söyleyeyim, özellikle kariyerinin ilk on yılında birbirinden vicdansız, haysiyetsiz, aile terbiyesi almadığını gözler önüne seren harika işler ortaya koyan grubun son dönemleri artık Horna’nın tahtının sallanmaya başladığına işaret ediyor gibi geliyor ve grubu çok uzun yıllardır tanıyan biri olarak bu durum beni epey üzüyor. Buna karşın grubun 80’ler ve 90’lar black/black-thrash sahnesinden etkilenerek ortaya koyduğu müziği hala günümüzdeki bir çok şeye tercih ederim, orası ayrı haha. Ancak yaratıcılık noktasındaki eksikliği agresiflikle örtmeye çalışmak Horna’dan beklemeyeceğim kadar ucuz bir numara ve umarım bir an önce kendilerine gelirler.

Nekromantia, Ikuisuuden Kynnyksellä, Sodan Roihu ve Profeettasi gibi müziğin (kısa süreli de olsa) nefes almasına izin verilen şarkılarda hala Horna kalitesi kendini belli etse de özellikle Spellgoth’un gelişinden itibaren (adında bile meymenet yok ya; lan hiç sevmedim ben bu adamı durduk yere, bir de güya Peste Noire’a klavyeci olmuş) Horna’nın düşüşte olduğu su götürmeyen bir gerçek ve Hengen Tulet de bu düşüşe dur diyemiyor. Kendi içerisinde kötü ama genel piyasa koşulları içerisinde sadece Profeettasi‘nin son doksan saniyesinde bile adamın aklını alan bir albüm Hengen Tulet. Yine de artık nasıl özlediysem adamları bu albüme bir şeyler yazasım geldi. Bırakın onla bunla split yapmayı da albüm çıkarın lan. Düzgün çıkarın ama. Hadi bakalım. Shatraug, senciyiz kardeşim.

73/100