Sworn – A Journey Told Through Fire

18 Ocak 2024 Korhan Tok 2023, A Journey Told Through Fire, black metal, melodic black metal, s, Sworn

Merhaba.

90’ların ilk yarısında Bergen’de pek çok gizemli olay yaşandıysa da bu dağlarla çevrili, Norveç’in kalanına göre hem sıcak hem de sıcakkanlı sayılabilecek şehirde olan bitenler metal dünyası için bir sır değil. Yine de bazen Bergen’in kıyılarına daha önce günyüzüne çıkmamış ilginç şeyler vurabiliyor; Metalperver’in PATREON destekçileri arasında bulunan Mehmet’in isteği doğrultusunda inceleyeceğimiz Sworn da bundan seneler önce, kısa bir süreliğine ve sadece belli başlı kimselere görünüp neden sonra sırra kadem basmış, bugünlerdeyse yeniden kendinden söz ettirmeye başlamış bir isim.

2005’te kurulan melodik black metal topluluğu, 2007 ve 2009’da birer albüm yayımladıktan sonra sebebi tarafımca bilinmeyen nedenlerden ötürü uzun bir uykuya dalıyor. 2018’e kadar süren bu uyku, Dark Stars and Eternity albümüyle hafif açılır gibi olsa da gözleri tamamen açıp yattıkları yerden kalkmaları 2023’ün ortasını buluyor. Grubun 4. albümü A Journey Told Through Fire, neredeyse 20 senelik geçmişe sahip ekibi nihayet Bergen sınırlarının ötesine taşıyarak gruba bir sıçrama yaşatabilecek güçte mi, gelin bir bakalım.

2. dalga İskandinav black metalinden farklı olarak fazlasıyla melodik ve hatta bazen power metal hissiyatı veren debut çalışmaya ve yer yer post-rock etkileşimiyle blackgaze vari atmosferik manzaralar kurgulayan diğer iki albüme kıyasla daha net bir black metal çalmaya başlamış Sworn. Yine de Norveçli meslektaşlarının cinai şebeke tarzından ziyade Finlandiya ve İsveç menşeli, melodik ve kaostan uzak bir anlayış benimsemiş durumdalar. Goran Hope ve Christoffer Kjørsvik ikilisinin müziğe tümüyle hakim olan melodik tremolo gitarları, Tom Ian Klungland’ın biraz yavan ama insanı rahatlıkla ritme sokabilen enerjik davullarıyla birleşerek uzun sürelerine rağmen (7 şarkı – 50 dakika) akıcı besteler çıkmasını sağlamış. Sworn’un bir plak şirketi anlaşması yok; fakat albümü Dan Swanö‘ye göndermişler ve o da her enstrümanın rahatlıkla duyulabildiği, atmosferik klavye desteğinin ya da neredeyse sabit davulların müziği boğmadığı dengeli bir mix&mastering ile su gibi bir iş çıkarmış. A Journey Told Through Fire‘ı tek bir yerden övecek olsam herhalde arka arkaya defalarca dinlenilebilirliği üzerinden överdim.

Finlandiya melodik death metali ile İsveç black metali arasında gidip gelen bestelerle ilgili birkaç kelam etmek gerekirse işe açılışı yapan A Godless Domain‘den başlamak lazım sanırım. Artık bu devirde biraz cringe hissettiren fısıltılı bir konuşma girizgahı sonrası açılan şarkı, basit ve etkili bir tremolo ile yükünü alıp yola koyuluyor. NECROPHOBIC, SACRAMENTUM gibi isimleri anımsatan gitarlar hiç fena değilse de işte bir başka İsveç melodik black metal klonu yaftasını yapıştırmaya ramak kalmışken 6. dakika civarlarında ilginç bir geçişle çok daha epik, dramatik bir hal alıyor ve 7. dakikanın ortasında da ana motifi enfes bir blast-beat ile geri getiriyor. Benim için bazen fazla yumuşak, çekingen bir black metal bu belki ama belirli patlama anlarında ortaya hatırı sayılır bir güç çıkardıklarını söylemek, haklarını teslim etmek lazım.

Grand Eclipse de benzer bir formülü takip ederek tekrarlı bir ana motif, epik klavye desteği ve ani geçişlerle ilerlerken albümün girişindeki akustik gitarı da geri getiriyor. İlk iki parça itibariyle bu kısa pasajlarda ortaya çıkan Fin melodik death metal hissi, Calamity Sea ve özellikle de Monumental gibi parçalarda tümüyle ayyuka çıkıp Sworn’u black metalden biraz uzaklaştırıyor. Max Wilson‘ın yırtkan (böyle bir kelime yok galiba ya), canhıraş vokalini çıkarsak bayağı INSOMNIUM dinliyoruz bu şarkılarda. Monumental‘ın 4:05 sonrasına bir bakın mutlaka bu benzetmeyi kafanızda netleştirmek için.

Aklıma takılan pek çok melodi ve güçlü black metal anları olsa da favori olarak The Forsaken‘ın orta bölümünü seçeceğim galiba. Sworn elemanlarının metali takip ettiği, belirli bir döneme veya ekole takılıp kalmadığı ortada; zira bu parçanın 2:15’inde giren tremolo ile birlikte neredeyse GAEREA benzeri bir keder, o black metal öfkesinin içinde sağlıklı bir doz ızdırap beliriyor. Tekrarlı dinlemelerde ufak tefek Polonyacı hareketler, daha modern dokunuşlar yakalamak mümkün zaten. Bu nefis bölümün arkasından gelen atmosferik klavye geçişi ise bir o kadar sinir bozucu açıkçası. 2000 öncesi kimi grupların abi bu iki rifi bağlayamadım, nasıl yapalım? sorusuna bulduğu uyduruk cevabın 2023’te tekrar karşıma çıkmasını beklemiyordum. Şarkının kapanışınıysa yine Fin melodik death metal gitarlarıyla yapıyoruz ki iki dakika önce olduğu gruptan bambaşka bir şeye dönüşüyor birden Sworn. Zaten Sworn’u ve A Journey Told Through Fire‘ı tam benimseyememe sebebim de bunlar biraz.

Dark Stars and Eternity‘e kıyasla ileri atılmış bir adım ve kesinlikle Sworn’un kariyerininin en iyi işi ama bence A Journey Told Through Fire, hala hem karakter hem de teknik tarafta arızaları bulunan bir albüm. Sworn’un bir kariyer amacı olmadığı aşikar; fakat ilk defa zeki ama çalışmıyor hissi verdi bana. Şu melodiler, çiçek (çiçek dediysek, eski bir mezarın kenarına bırakılmış, çoktan kuruyup gitmiş renksiz bir çiçek yani hshah) gibi blast-beat‘leri dinlerken e kardeşim biraz çaba gösterseniz olacak, hadi ya dedirtiyor. Eğer gelirse, bir sonraki albümü daha yakından takip edeceğim.