Merhaba.

Agrypnie, aslında çok uzun zaman önce bu sayfalarda kendisine yer bulmuş olması gereken ama üşengeçliğimin yakasını bırakmadığı, Alman black metalinin modern zamanlardaki en ilginç temsilcilerinden NOCTE OBDUCTA’nın elemanlarından Torsten,der Unhold’un yan projesi olarak başlayıp, daha sonraki yıllarda iş bölümünün yapılmasıyla tam zamanlı ve kadrolu gerçek bir grup haline dönüşmüş, sevimli bir black metal oluşumu.

Black metal dememe bakmayın tabii. Son yıllarda black metal olarak pompalanan çoğu şeye karşı nasıl bir tavır sergilediğim sır değil. İstisnalardan biri olan Agrypnie de özünde black metal olmasına rağmen tam da öyle değil gibi olan gruplardan biri.

İlk iki albümden sonra grup kimliğine kavuştuğu için yalnızca (16[485]) albümleri ile kıyaslamayı uygun gördüğüm Asche, grubun kesinlikle şimdiye kadarki en iyi işi. Rakamlı albümden müzikal açıdan çok da farklı olmayan bu EP’nin en temel farkı daha düşük tempoda seyretmesi ve yapısal olarak daha modern bir çerçeveye oturtulmuş olması.

Kırk beş dakikanın üzerindeki süresiyle grubun uzunçalarlarından ortalama sadece on beş dakika daha az içeriğe sahip olan Asche‘de iki tanesi baştan sona ambient olmak üzere altı parça var. Adından da içinden abuk bir şeyler çıkacağını kestirebileceğiniz, piyano ve davul eşliğinde daha duygusal anlara ev sahipliği yapan 1.10#06+0,35 ve tamamen ambient seslerden oluşan Kosmos[Omega] dışında işin black metal boyutunda da dinleyiciyi yeterince tatmin eden bir içeriğe sahip.

Black metal biraz yavaşladığında veya farklı kaynaklardan beslenmeye başladığında hüzünlü veya atmosfere sırtını yaslayan bir şeylere dönüşüyor genelde. Bestelerdeki bu post etkilerle müziğin geneline hakim olan orta tempo, araya giren ambient bölümler ve Torsten’in depresif black metal vokalleri derken Asche de favori black metalimin uzağında bir black metal aslında. Genel mod melankoliye yakın dursa da vaat ettikleri bununla sınırlı değil. Yer yer palm mute gitarlar ve güçlü davullarla geçilen kimi bölümlerde o buhranlı hava geçici bir süre için olsa da hızla dağılıveriyor. Hız ve sertlik konusunda diğer parçalardan kolayca ayrılan Gnosis‘in yanı sıra Erwachen ve Augenblick de bu açıdan çok dengeli parçalar. Lan zaten başka parça kalmadı. Neyse.

Özellikle post black metal işlerindeki kayıt hep temiz ve güçlü olur; Asche için de bu durum geçerli. Tertemiz bir kayda sahip, her enstrümanın rahatlıkla takip edilebildiği EP’nin en ilginç noktalarından biri de mesela Augenblick’in normal haline ek olarak bir de demo versiyonu olması. EP bittikten sonra bu bestenin ham halini dinlemek beni farklı düşüncelere yöneltti. Özellikle müziğin mühendislik boyutunun ve mastering işlerinin ne kadar önemli olduğunu ve bir besteyi ne kadar değiştirebileceğini, ot gibi biten bu post gruplara genelde neden üvey evlat muamelesi yaptığımı daha da iyi anlamamı sağlıyor açıkçası bu demo versiyon. Netice olarak makyaj dışında birebir aynı beste olmasına rağmen demo versiyonda dinlediğim şey için rahatlıkla depresif black metal diyebiliyor iken, normal versiyonu için bu kadar kesin konuşamıyorum. Bu değişimin yanı sıra şarkının verdiği hissiyat ve kalite farkı da bu kadar bariz olunca insanın canı sıkılabiliyor.

Özetlemek gerekirse hüzün-öfke dengesini çok iyi tutturmuş, post black metal türünde pek çok keyifli ve eskimeyen fikri bünyesinde barındıran, Agrypnie’yi takibe almamı sağlayacak kadar güçlü bir EP Asche. 2012’de yayımlanan bu EP sonrasında grup 2013 yılında Aetas Cineris’i yayımladı ama o günden beri kendilerinden ses seda yok. Bu açıdan epey canımı sıksa da grubu henüz duymamış olanlar için Agrypnie’nin sunacağı dört albüm, bir EP ve bir de Split bulunuyor. Kısacası Agrypnie dünyasına mutlaka bir bakın ve bence bu işe de Asche EP’sinden başlayın.

88/100