Sodom – Out of the Frontline Trench [EP]
Merhaba.
Fırsat buldukça tötonik thrash sevgimden bahsediyorum bu sayfalarda ve hazır yeni bir fırsat çıkmışken üstün Alman teknolojisi Sodom’un geçtiğimiz hafta yayımlanan yeni EP’si Out of the Frontline Trench’e bir göz atalım istedim.
Son albümünün üzerinden üç yıl geçen ve henüz yeni bir albüme ilişkin herhangi bir resmi açıklamada bulunmayan Sodom’un yepyeni üç şarkıyı bizlerle paylaştığı, bu yıl 30. yaşını kutlayan klasiği Agent Orange’ın şerefine albümle aynı adı taşıyan efsane parçayı yeniden kaydettiği, üzerine de geçtiğimiz sene Schalke konseri sırasında kaydedilen bir diğer klasik şarkısı Bombenhagel performansını sunduğu bu yarım saatlik EP, Sodom hayranlarının ağzına çalınan bir…Birkaç parmak bal adeta.
İlk şarkımız Genesis XIX, adını İncil’den alıyor. Günaha bulanmış hayatlar süren Lut Kavmi’nin yaşadığı, ilahi adalet ile yerle yeksan edilen Sodom ve Gomorra şehirlerinden ilhamını alan şarkı, 1981’den beri aktif olan Sodom’un bunca zamandır iyi yaptığı her şeyi bir süre daha iyi yapmaya devam edeceğinin kanıtı. Sodom’un thrash metali vahşi, agresif ve sade olsa da öyle bir keskinlik, öyle bir akımla dolu ki maruz kalanın zarar görmemesi imkansız ve Genesis XIX de keyifli nakaratıyla, çift gitar oyunlarıyla ve 56 yaşına merdiven dayamış Angelripper‘ın hala aynı coşkuyla yaptığı vokalleriyle bildiğimiz, sevdiğimiz Sodom’a dair her şeyi içeriyor.
Sonraki iki şarkı Down on Your Knees ve Out of the Frontline Trench için de benzer şeyler söylenebilir; savaşlardan beslenen yüksek tempolu, agresif birer Sodom çirkinliği ikisi de. 2018 itibariyle dört kişilik bir kadroya geçen, grubun ilk dönemlerinde (Agent Orange dahil) çalmış gitarist Frank Blackfire’ı ve ASPHYX, DESASTER veya DECAYED gibi çeşitli terbiyesizliklerden tanıyabileceğiniz davulcu Tormentor’ı saflarına dahil eden Sodom’un dişlileri, eskisinden de gıcır bir halde dönmeye devam ediyor kısacası. Özellikle EP’ye ismini veren şarkının gitarlarına ayrıca tutulduğumu da ekleyeyim. Ayrıca detaycı tayfaya ufak bir not: Down on Your Knees‘in sonu direkt Heaven and Hell göndermesi değilse ben de bir şey bilmiyorum.
Tormentor iyi bir davulcu ama atak konusunda çok tekdüze maalesef ve şuradaki on beş – on altı dakikada bile kabak tadı verebiliyor. Mesela açın bir The Oath of an Iron Ritual performansını dinleyin, kopyalayıp yapıştırmış sanki. Bir de tabii Agent Orange gibi bir şarkıyı nereye koyarsanız koyun, yanındaki şarkılar biraz sırıtıyor ister istemez. EP’nin tek olumsuz tarafı da bu; Agent Orange o kadar iyi ki yanındaki şarkıları (özellikle solo işçiliklerinin zayıf olduğunu söylemek gerek zaten) uyduruk gösteriyor, haha.
Bu arada Agent Orange demişken… Yeni kayıt ne öyle yahu! Angelripper ve Blackfire ikilisi gerçekten de 30 senenin hakkını vermişler. Hiç beklemiyordum bu kadar güçlü bir kaydı ve şaşırdığımı itiraf etmem gerek. Nostaljik davranmanın alemi yok; hayvan gibi iş çıkarmış Sodom.
Günün sonunda Sodom seven herkesi fazlasıyla tatmin edebilecek bir EP Out of the Frontline Trench ve enerjisiyle, muazzam Agent Orange kaydıyla bir sonraki albüm için grubun ne kadar coşkulu olduğunu göstermesi açısından beni fazlasıyla heyecanlandırdı aynı zamanda. Umarım çok bekletmezler diyor, bira almaya gidiyorum. Çok yaşa Sodom!
Agent Orange’ın yeni yorumu şahane olmuş. Daha güçlü daha dinamik. Çatır çutur dalmışlar. Ancak diğer 3 parça da o kadar ezdirmemiş kendini. Biz burdayız diyorlar. Genesis XIX i özellikle çok beğendim. Albüm çıksa da keyifler hepten keka olsa.
Ktirik de son derece güzel bu arada. EP ile ilgili kafamda oluşan fikirlere çok paralel.
Teşekkürler. Bir de böyle artık kaşarlanmış adamlar iyi olduklarında bile “şuna buna rağmen iyi” seviyesinde olabiliyorlar ya anca çoğu zaman, bu EP’deki şarkılar hiçbir bahanenin arkasına sığınma ihtiyacı duymuyor bence ki en olumlu tarafı bu galiba. Dümdüz iyi ya, haha.