2012’in kıyıda köşede kalmış albümlerinden biri de Amerikalı Amiensus’un ilk uzun çaları Restoration idi. Aslında 2012 demek ne kadar doğru bilinmez, keza Restoration‘ın tam çıkış tarihi 31 Aralık 2012. Amerikan folk-black metal piyasasında kendisine iyi bir yer bir yer edinmesini sağlayabileceğim bu albümün ardından aynı çizgiyi korumayı başaramadı Amiensus ama olsun, canım Restoration konuşmak istiyor bugün.

Folk soslu melodik, progresif black metal türündeki albümün en büyük artısı bu çeşitliliği. Bütün grup üyelerinin vokal yapabiliyor olması ise bu çeşitliliğin sağlanmasındaki en temel etmenlerden bir tanesi. Nitekim albümdeki vokal düzenlemelerinde yok yok; AGALLOCH benzeri, biraz soğuk ve duygusuz düz vokallerden yüksek perdeden çağlayan kadın vokallere, standart black metal çığlıklarından koroya kadar olabilecek her şekilde söyleniyor Amiensus parçaları. Bu varyasyon grubun en büyük silahı ve onlar da çekinmeden kullanıyorlar.

Vokallerin bu kadar çeşitliliğe sahip olduğu yerde müzik de elbette sabit kalmıyor. Üç gitarist de (evet) görevini fazlasıyla yerine getiriyor. Geleneksel black metal riflerinden vatandaşları death/doom gruplarını çağrıştıran biraz daha melodik bölümlere, besteler ile uyumlu sololardan akustik pasajlara kadar uzanan bir değişkenlikte icra edilen gitarlar sayesinde Restoration hakkında progresif tanımını kullanmak abes kaçmıyor gerçekten de. Klavye ise arka planda atmosfer yaratma görevinin yanında Morgawr gibi, Thanatos ve Prometheus gibi şarkılarda başı çeken enstrüman konumunda. Baslar ise genelde müzik yavaşladığında duyulabilir hale geliyor; klavye önderliğinde ilerleyen yumuşak anlarda ön plana çıkıyor ve bu belli belirsiz çıkışlar sayesinde albüm genelinde farklı bir tat yaratıyor.

Müzikal anlamda oldukça doyurucu ve tatmin edici bir iş ortaya koyan Amiensus, işin daha manevi boyutlarını da atlamamış. Yer yer hissedilen death/doom havaları ile klavye önderliğindeki çoğu pasajın yanı sıra kendini tekrar eden bölümlerdeki efektli çığlıklar gayet tatmin edici. Albümdeki kış teması ise yalnızca kapak görselinden ibaret değil. Hem sözler hem de prodüksiyon bu temayı destekliyor.  Amiensus, temiz ama doğal bir tını yaratmaya çalışan isimlerden. Böylece yeterince anlaşılabilir, sert ama o kadar da steril olmayan bir kayıt almayı başarmışlar ve Restoration’a dair en sevdiğim şeylerden biri de bu.

Tam kara kış zamanı için olmasa da hafif hafif kışa girmeye başladığımız bu dönemlerde çok iyi gidebilecek bir müziğe sahip olan Amiensus, türden türe koştuğu ilk albümü Restoration ile oldukça iddialı bir işe imza atmıştı gerçekten ve nereden aklıma geldiler bilmiyorum ama madem altı yıl aradan sonra yeniden açıp dinliyorum, yıllar önce albüm için yazdığım bu kritiği neden paylaşmayayım diye düşündüm. O zaman verdiğim puanı bir tık yukarı çekmeyi de ihmal etmedim elbette.

83/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇