Body Count – Bloodlust
BODY COUNT’u daha önce duymamış olanlar için biraz ön bilgi verelim başlamadan, zira grubun geçmişinin epeyce önemli olduğu söylenebilir burada. BODY COUNT, Amerikalı epeyce ünlü rapçi Ice-T’nin thrash metal/hardcore punk grubu. Derin bir nefes alıp devam ediyoruz. Kendi rap projelerinin yanında aslında birçok metal grubuyla da ortak çalışmalar yapmış olan Ice-T en sonunda kendisi gibi bu tarz müziklere meraklı gitarist Ernie C ile 1990 yılında BODY COUNT’u kuruyor. Ice-T’nin kendi sözleriyle; grubu kurarken BLACK SABBATH’ın yaklaşan kıyamet hissiyatını, SUICIDAL TENCENCIES’in punk ruhunu ve SLAYER’ın hızı ve keskinliğini bir araya getirmek istemişler. Şarkı sözlerini yazarken hiçbir şeyden zerre sakınmamaları sonucunda, çıkarttıkları ilk albümden sonra (özellikle albümden önce single olarak yayınlanan ve daha sonra albümden çıkartılan Cop Killer şarkısı ile) epeyce tartışmaya sebep olan BODY COUNT şaka maka 30 yıla yaklaşan bir süredir kariyerine devam etmeyi başardı.
Grubun altıncı albümü “Bloodlust” yine şarkı sözleriyle tartışma yaratma potansiyeline sahip elbette; ama ara ara kendini kaybedip tatlı tatlı kanun kaçaklığı övse de grup nispeten politik aktivizme doğru kaydırdı söz temalarını. Özellikle No Lives Matter’ın bariz Black Lives Matter göndermesi taşıyan adının yanında olaya başka bir açıdan da bakıp elit tabakanın anlamsız, gereksiz gördüğünün özünde fakir hayatlar olduğunu, hatta kendileri haricinde tüm hayatlar olduğunu yüze vurması en hoşuma giden taraflarından biri oldu albümün.
“Bloodlust”taki müziği tarif etmek epeyce kolay: Ernie C’nin jilet gibi keskin gitarlarının thrash rifleri ve onun bu keskin hatları durmaksızın ortaya saçmasını bile arkaplana atan Ice-T ile muazzam bir nefret dolu hardcore/rap arası gidip gelen vokalleri BODY COUNT’un özünü oluşturuyor. Hemen her şarkıda araya sıçrayıp dinamizmi arttıran gitar soloları da bunların üzerindeki krema oluyor.
Dave Mustaine, Max Cavalera ve Randy Blythe gibi üç hayvani konuğu da kadrosunda barındıran “Bloodlust” grubun ilk albümünden sonra biraz kaybettiği o coşkuyu net bir şekilde yeniden kazandığı nokta bence. İçerdiği SLAYER selamlaması ile bir nevi saygı duruşu moduna geçtiği anı bir kenara koyarsak hem gitarıyla Ernie C’nin, hem de baştan sona çiğ bir öfke nöbeti geçiriyormuş gibi hissettiren Ice-T’nin uzun süredir çıkmadığı bir seviyede olduğunu söyleyebiliriz albümün.
Elbette ki vokalleri sayesinde bu sitede yazdığımız çoğu şeyden biraz farklı bir yerde dursa da BODY COUNT’un barındırdığı ruhun METAL diye bağırdığından zerre şüphe duymayın herhangi bir ön yargınız varsa bile. Thrash metal, hardcore veya rap metal hangisini sevdiğiniz önemli değil, birinden biri bile ilginizi çekiyorsa “Bloodcount” dinlerken gayet kendinizi kaptırıp sinirleneceğiz, yumruklarınızı sıkacağınız bir albüm ve hiç şüpheniz olmasın ki amacı da tam olarak bu. Sound of da Police göndermeli Black Hoodie ile yaptığı kapanış da bu amaç doğrultusunda turnayı gözünden vurmak değil de nedir?
85/100
