Wrvth – Wrvth

Kaliforniya’dan bizlere merhaba diyen WRVTH her ne kadar bu isimle ilk albümünü çıkartıyor olsa da, kendileri daha önce THE WRATH OF VESUVIUS adıyla ortaya iki albüm koymuştu. Daha önceleri daha teknik deathcore’a yakın bir müzik yapan grup birden bire vokalist, isim ve biraz da tarz değiştirerek bu yıl “Wrvth” ile karşımıza çıktı. Farklı grup, albüm ve şarkı isimlerinde U yerine V kullanıldığını epeyce görmüş olsak da burada A yerine koyarak ne yapmaya çalıştıklarını anlayamadım şahsen, grubun veya albümün adı nasıl telaffuz ediliyor açıkçası hiçbir fikrim yok, “rıvıtıh” gibi bir şey çıkıyor ağzımdan okumaya çalışırken, neyse.

WRVTH müziğindeki core elementlerini bu albümde epeyce kısmış ve onun yerine neredeyse djent’e varan ritmik gitar kullanımları sokuşturmuş. Neyse ki djent’in aşırı parlamasıyla aşırı sönmesinin hemen hemen aynı ay içine denk gelmesine sebep olan, gitardan oluşan tamamen olaysız bu ses duvarları albümün her anına hakim değil. WRVTH oldukça ön planda olan ve bazen müziği yönlendirmede gitarlardan bile daha aktif bir rol oynayan bas sayesinde şarkılarını sıkıcılaştırmamayı başarıyor.

Gel gör ki bestelerin ahım şahım bir yanı olduğu da söylenemez. Enstrümanlar kendilerine biçilmiş rolü kusursuza yakın bir şekilde oynarken, o biçilen rollerin kusurları oldukça fazla göze çarpıyor. WRVTH agresifliğin dozunu arttırdığı anlarda oldukça keyifli bir progresiflik düzeyiyle vitesi yukarılara çekebiliyor: kafamı müziğin bol değişkenli ritmine göre farkında olmadan tavuk gibi ileri geri oynatmaya başladığımı fark ettiğim anların sayısı epeyce çok oldu. Bu agresif anların giderek iyi tonlanmış gitarlar sayesinde iyice parlayan sololara evrilmesi de güzel bir detay; fakat maalesef ki müziğin sertleştiği bu anlarda grubun esinlendiği diğer isimler de biraz fazlaca yüzeye çıkıyor. “E dur şurası ANIMALS AS LEADERS değil miydi ya” diyeceğiniz nokta sayısının fazlalığı “Wrvth”ın eksiler kolonuna bir çizik daha demek oluyor.

Bunu göz ardı edip müzikten keyif almaya çalışmak çok da zor değil elbette; fakat gerçekten zor olan bir şey var ki, o da gruba yeni katılan Thomas Vasquez’in vokalleri. Yalnızca brutallerde takıldığı zaman müziğin içinde eriyerek çok bir artısı olmasa da eksilere de düşmeyen Vasquez, maalesef ki albümün çoğunluğunda sanki çok zor durumdaymış, çok acı çekiyormuş gibi yalvarma sınırlarında gezinen bir yarı-çığlık kullanıyor. Eğer ki BRING ME THE HORIZON falan seviyorsanız rahatsız olmazsınız büyük olasılıkla; ama eğer BRING ME THE HORIZON seviyorsanız zaten burada ne işiniz var hahah. Şaka bir yana, seveni oldukça çok olsa da o tarz müziklerde kullanılan bu vokalin WRVTH’in teknik-progresif death metal soslu müziğine hiç, ama hiç yakışmadığı bir gerçek.

ANIMALS AS LEADERS, CONVERGE gibi grupları seviyorsanız yine de WRVTH gayet dinlenilebilir, hatta vokalden bir şekilde rahatsız olmazsanız sevilebilir bir albüm çıkartmış. Kapağıyla içeriği arasında kesinlikle hiçbir uyum olmayan “Wrvth”, grubun hala bir kimlik arayışı içinde olduğunu düşündürüyor bana. Lured by Knaves’te nereden çıktığı belli olmayan saksofonlar da bu düşüncemi pekiştiriyor hatta. Bu enstrüman kabiliyetleriyle daha iyi işler yapabilecekleri kesin olan WRVTH elemanları umuyorum ki çok fazla zaman kaybetmeden kendi yollarını bulurlar.

71/100