Enforced – War Remains

Merhaba.

Küçük çaplı bir peri masalı yaşıyor Enforced. Amerikalı grup son dönemde crossover/thrash metal türünde en hızlı yükselen isim olabilir. 2019 çıkışlı ilk albüm At the Walls‘un ardından hızla yükselişe geçen topluluk, Century Media çatısı altında yayımladığı 2. albümü Kill Grid ile rüştünü ispatlayıp devler ligine adımını attı. POWER TRIP‘in maalesef ki (vokalist Riley Gale’in zamansız vefatı nedeniyle) kısa süreliğine başı çektiği ve hayli pop kıldığı crossover/thrash türünün yeni bayrak ismine dönüştü bile diyebiliriz Enforced için. İşler fazlasıyla yolunda gidiyor kısacası ve onlar da iki senede bir yeni albüm yapıp ilgiyi diri tutmak istiyorlar gibi duruyor.

Başta metallic hardcore / crossover kırması bir müzikle yola çıkan Enforced, Kill Grid‘de bunu iyice abartıp thrash metali bir çatı olarak kullanmış, varyasyonlar arasında gidip gelerek bazen taze, bazen de biraz gazı kaçmış biralarla (bestelerle diyelim) kafayı buldurmaya çalışmıştı. War Remains‘de ilk dikkat çeken şey ise daha budaksız, daha direkt bir tarzda çaldıkları olacak muhtemelen; çünkü 33 dakika gibi ideal thrash metal süresi içerisinde, ayağını gazdan neredeyse hiç çekmeden yardırıyor Enforced bu defa.

Merhum Riley Gale’in vokallerine hayli yakınsayan bir tınıda haykıran Know Colby’nin vokali ve Hanged By My Hand gibi parçalarda hala crossover efendilerini tatmin edecek anlar mevcut ama War Remains‘in thrash genleri hayli baskın. Gitar ikilisi Will Wagstaff ve Zach Monahan, modern Kuzey Amerika thrash metalinin neye ihtiyaç duyduğunu iyi analiz etmiş görünüyor. Dört dakikanın üzerine çıkmadan, tekrar yerine dinamizmi gözeten, yüksek tempolu jilet taramalarla orta/düşük tempo betonarme ritimleri çok iyi harmanlayan bir bestecilikleri var. Zaman zaman death metalden de ilham alan rifler, Enforced’un itici gücü. Sayısı şarkı başına bazen iki, hatta üçe çıkabilen akrobatik soloları da ekleyince retro spor ayakkabılı, kot ceketli, alkollü bir metalperver için tüm taşlar yerine oturuyor.

Tabii son dönemin parlayan prodüktörü Arthur Rizk‘in enfes masabaşı işçiliğini, Know Colby’nin her şeyi birbirine tutturan, etrafa tükürükler saçan vokalini unutmamak lazım. Suratınızın erken kırışmasına neden olacak bir gazla açılan Avarice, Wagstaff-Monahan ikilisinin kusursuz (gerçekten bu şarkıda yapmadıkları şey yok thrash metal gitarcılığı namına) gitarlarına rağmen Colby’nin ağzında bir avuç çivi varmış gibi yaptığı vokaliyle anlam kazanıyor. SLAYER imzalı düşük vitese geçiş anlarının çıkışlarındaki bağırışları ise Colby’e dair en sevdiğim şeylerden biri.

Detaya inip şarkılardan bahsetmeyeceğim, çünkü 10 parçanın tamamında aynı kaliteyi sunarak crossover/thrash türünde 2023’ün zirvesine oynuyor War Remains. Bu müziğin formülü çok eski bir tarife dayanıyor ama en iyi tarifler de denenmiş, kanıtlanmış, yıllardır kullanılan tarifler oluyor zaten. Bu bilinçle hareket eden her grup aynı sonuca ulaşacak diye bir şey yok tabii; malzemenin kalitesine, ustanın becerisine göre değişiyor sonuç. Enforced ise bu gitar işçiliğini koruduğu, Colby’nin sesine -veya kendisine diyelim:(- bir şey olmadığı sürece crossover/thrash kalıplarının dışına hiç çıkmadan da enfes tabaklar çıkarılabildiğinin en net ispatı olarak yoluna devam edecek gibi görünüyor. Her albümde daha rafine, daha yoğun bir hale geliyorlar ve bunu kaç albüm daha sürdürebilecekler bilmiyorum; fakat gittiği yere kadar ben de peşlerindeyim.

85/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇