Dødheimsgard – Black Medium Current
Merhaba.
Beklenmeyen dönüşler ve geçişler üzerinden kısa süreler içerisinde çok çeşitli ruh halleri yansıtma konusunda sunduğu geniş olanaklar, avangart müziğin en büyük silahıdır. Anksiyetenin vücut bulmuş hali gibi tınlayan bu müzik metal ile, fakat bilhassa da black metal ile birleştiğinde ortaya sadece müzikal açıdan değil, ruh ve atmosfer anlamında da benzersiz işler çıkabiliyor.
Avangart black metalin en önemli figürlerinden biri, Vicotnik adıyla tanıdığımız Yusaf Parvez. 1995 senesinde yayımladıkları tek albümleriyle avangart black metalin nasıl olması gerektiğini gösterip kenara çekilen (2019’da birleştiler ama henüz sessizliklerini koruyorlar) VED BUENS ENDE‘nin gitar/vokali olmasının yanısıra yine 90’larda kurulmuş ve Ved Buens Ende’nin aksine faaliyetlerini hiç durdurmayıp istikrarlı biçimde, avangart black metalin kapsamını genişleten eserlerle, yeraltında epey saygın bir konuma yerleşmiş Dødheimsgard’ın (DHG) en önemli ismi Vicotnik. Seneler içerisinde grup neye ihtiyaç duyduysa sorumluluk alıp davuldan gitara, klavyeden vokale her enstrümana dokunarak grubun bugüne kadar gelmesinde çok önemli bir rol oynadı. Toplamda 30 yıla dayanan kariyerinin en direkt, en duygusal albümü olarak öne çıkan Black Medium Current ile bir kez daha gündemime girdi Vicotnik.
Mutsuzluk, anksiyete, huzursuzluk… Black Medium Current‘ın atmosferi bu duygularla kaplı. Duygusal açıdan başıyla sonu arasındaki tutarlılık, avangart müziğin genlerinde yer alan o tuhaflığın, kestirilemezliğin bir miktar törpülendiği çıkarımı yapmayı sağlıyor. Hakikaten de Dødheimsgard’dan duyduğum en direkt, en avangart histerikliğinden uzak eser bu ve 8 yıllık aranın, o aranın içerisinde yaşanan pandemi sürecinin içerisinde ne yaşadı Vicotnik bilemiyorum tabii ama belli ki epey canı sıkılmış. Bu duygusallık şüphesiz en çok Vicotnik’in karakteristik vokallerinde kendini belli ediyor; lakin elekronika ile yoğrulmuş black metal bestelerindeki tekinsiz ve huzursuz hava da “tadımız tuzumuz kalmadı valla,” mesajını güçlendiren cinsten.
Direkt diyorum, duygusal diyorum ama günün sonunda DHG ve avangart black metal konuşuyoruz; haliyle tecrübesiz bir dinleyici için yine birbirinden acayip geçişler, abuk subuk fikirler ve tercihler kulak tırmalayacaktır. Bir anda dümdüz bir gruba dönüşmemişler elbette ve Interstellar Nexus‘un elektronik, sessiz ve orta tempolu anlarıyla atıyorum bir Det tomme kalde mørke‘nin açılışındaki dissonant kırıntılarıyla dolu agresif, çatır çatır açılışını birleştirmek, Halow‘un düpedüz DSBM ilhamlı vokallerindeki duyguyu Requiem Aeternum‘da bambaşka bir müzik ve vokal tekniği ile tekrar vurgulamak, ancak Dødheimsgard kalibresinde çılgınların yapabileceği bir iş.
Black Current Medium‘un bir diğer başarısı da 69 dakika süresine rağmen yarattığı akıcılık. Her şarkı ve onu oluşturan partisyonlar, yerleşip içeride bir şeylere dokunacak kadar ısrarcı tekrarlardan oluşsa da hiçbir fikir varlığını hoşnutsuz kılacak kadar da uzatmıyor ziyaretini. Açılış parçası Et smelter 10:19 süresi içerisinde pek çok fikir barındırmasına rağmen ne aceleci ne de gevşek davranmayıp hem dinleyicinin dikkatini üzerinde tutuyor hem de süresini hissettirmiyor. Tüm albüm bu şekilde ve belirli temaların tekrarı, bütünlük yaratan melodik karakteri ve kompozisyon yeteneği bir araya gelince saatler sürse de başından kalkamadığınız bir film gibi ilerliyor albüm. Tremolo gitarların yükseldiği anksiyete dolu black metal anlarıyla elektronik unsurların yönettiği, temiz vokalin kırılgan tavrının öne çıktığı kısımlar arasındaki denge, hem duygusal hem de müzikal açıdan Black Current Medium‘un karanlık git-gellerinin arasında kozmik bir tertibin varlığını hissettiriyor.
Dødheimsgard’ın bunca yılın ardından hala gelişmek ve müziğine bir şeyler eklemek arzusunda olduğunu görmek güzel. Black Medium Current‘ı didikleyip açıklamaya çalışmak ise biraz indirgemecilik yapıyormuşum gibi hissettiriyor açıkçası. Hipnotik, tedirgin, huzursuz bir albümü tüm duygularından arındırıp parçalarını kurcalamanın hem yanlış bir tanıtım hem de haksızlık olacağı kanatindeyim; o yüzden Vicotnik’in versatil vokal performansına şahit olmak için bile mutlaka dinlenmeli diyerek kısa keseceğim bu defa. 2023 model Dødheimsgard biraz kırılgan, biraz melankolik ama hala kendini ifade ederken diğer pek çoklarının hayal bile edemeyeceği kadar geniş bir dağarcığa sahip. Geçtiğimiz yıl SIGH‘ın yaptıklarını, ENSLAVED‘in dönüşümünü, ULVER‘in özgünlüğünü ve kabaca avangart müziği kıymetli buluyorsanız Black Medium Current‘ı dinlemeden geçirdiğiniz her gün bir kayıp.
90/100
