Of Feather And Bone – Sulphuric Disintegration

Merhaba.

Konuk yazarlarımızdan ve PATREON destekçilerimizden Duodenum, yeni Of Feather And Bone albümü Sulphuric Disintegration ile bir kez daha karşımızda. Buyursunlar:

---

HATE ETERNAL beni depresyondan çıkardı. Abartmıyorum. Hayatımın önceki 10 yılında hiç müzik dinlemeden geçirdiğim günlerin sayısı çok azdır, fakat 2018 sonbaharında yaklaşık 2 ay boyunca müzik bile dinleyemeyecek kadar bitmiş olduğum bir zamanda muazzam albüm Infernus’un muazzam açılış şarkısı Locust Swarm’ı dinlememle adeta silkinip kendime geldim. Tek amacı yıkıp yok etmek olan hiperaktif death metalin duyguları önce küntleştirmesi, ardından bu küntlüğü yapıcı bir öfkeye ve enerjiye çevirmesi hayatımdaki en büyük nimetlerden biri, defalarca kez hayatımı kurtardı.

Of Feather And Bone’u hayatımın stabil, sakin ve mutlu bir zamanında keşfetmiş olsam da adeta kara gün dostu bir müzik yapıyor. 3. albümleri Sulphuric Disintegration’un büyük çoğunluğunda Hate Eternal düzeylerine varan gaddarlıkta bir death metal saldırısı olsa da grup ara ara yavaşlayıp uğursuz, hayırsız ve cenabet bir hal alıyor, dinleyicinin sinirleriyle oynuyor. Özellikle Noctemnania’daki bir akor basıp ardından akora yavaş yavaş bend yaptırmak suretiyle oluşturulan monolitik ses duvarı ekstrem metalin dünyanın en güzel müziği olduğunu kafamıza çakıyor.

Doom düzeylerine varan bir yavaşlama albümün sadece tek bir şarkısında ara ara karşımıza çıkıyor. 3 tane hayvan gibi hızlı şarkı ardından bir süründürmeli şarkı gibi dinleyicinin konsantrasyonunu dağıtan durumlar yok. Zaten 30 dakikalık süresiyle adeta kamikaze dalışı yapıyor albüm, sıkılmaya dağılmaya fırsat vermiyor. Kariyerine hardcore punk yaparak başlamış bir grup Of Feather And Bone ve grindcore kapsamına girebilecek manyaklığıyla bir an bile boş yapmıyor, nefes aldırmıyor.

Dinleyicinin tansiyonunu her an elinde tutan, bununla oyun hamuru gibi oynayan grubun enstrüman hakimiyeti de oldukça yüksek. Skjgsflk şeklinde random gülme gibi yazılmış gitar sololarını dinlerken şsokgfs diye random gülüyorum. Diminished diye bağıran rifleri tokat gibi indiriyor Of Feather And Bone. Grubun tek amacı yok etmek ve bütün enstrümanlar var güçleriyle buna çalışıyor. Geniş aralıkta yapılmış hafif ekolu vokaller tane tane kötülük saçarken davulcu yarınlar yokmuşçasına, hayatı buna bağlıymışçasına kazıyor. Son iki şarkıda ara ara karşımıza çıkan ve hiçbir şekilde melodik olmadığı halde melodiklik hissi veren riflerden ilk iki şarkıdaki teknik saçma sapan riflere kadar bütün albüm kafa sallatıp minnak yürekleri metal sevgisiyle dolduruyor.

Arthur Rizk imzalı muazzam bir prodüksiyonu var Sulphuric Disintegration’un. POWER TRIP ve PISSGRAVE için ağızdan salya akıtan prodüksiyonlar yapan bu eli öpülesi pir-i fani Of Feather And Bone’a da bas gitar dahil her enstrümanın cam gibi duyulduğu bir ayar çekmiş. Bir elektronikçiye girip “Abi en ucuz kulaklığın hangisiyse ondan alayım” diyerek aldığım ÖZDEMİR marka 15 liralık kulaklıkta bile harika duyuluyor.

Daha da fazla söylenebileceğim bir şey yok bu albüm hakkında. Sakin sakin başlayıp albümü dinledikçe kudurarak, küfretmemek için kendimi zor tutarak bitirdim incelemeyi ve tek cümleyle özetlemem gerekirse death metal seviyorum deyip bu albümü dinlemeyen zarardadır.

82/100

---