My Dying Bride – Macabre Cabaret [EP]
Merhaba.
Ghost of Orion ile senenin en kaliteli death doom death metal albümlerinden birine imza atan, aynı zamanda da grubun üzerinde dolaşan kara bulutların bir nebze de olsa dağıldığını duyuran İngiliz üzgün müzik devi My Dying Bride, 2020’deki ikinci yapıtı Macabre Cabaret EP çalışmasıyla, yaklaşık yedi ay kadar sonra tekrar karşımızda.
Üç yeni şarkı ve plak versiyonda yer alan, Ghost of Orion‘ın ağır topu Your Broken Shore‘un farklı bir halini barındıran Macabre Cabaret, yaklaşık yarım saat uzunluğunda ve hem doyurucu hem de üzerine konuşulacak kadar materyale sahip. Tabii My Dying Bride’ı bilenler için grubun üç şarkıda yarım saate yaklaşması şaşırtıcı değildir. Ayrıca bu kadar kısa sürede çıkması nedeniyle albüme sokmadıkları, çok güvenmedikleri, deyim yerindeyse artık parçaları sundukları yönünde şüphelere sahip olabilirsiniz ama Macabre Cabaret‘teki üç parça da kendi ayakları üzerinde durabilecek güçte ve Ghost of Orion‘ın artıkları gibi değil, oradaki yaklaşımın ve müzikal anlayışın devamı gibi hissettiriyorlar.
Tam on dakika uzunluğundaki Macabre Cabaret ile açılıyor EP. Grubun çoğu uzun bestesinde olduğu gibi bu şarkıda da yine kendi içinde ayrı bir hikaye sunuyor My Dying Bride. Hem 2020’nin insanlığı oradan oraya savuran deli deli olayları hem de genel anlamda insan hayatının iniş çıkışlarından ilham aldığını düşündüğüm ve yaşamın kendisini tanımlamak için cuk oturan Macabre Cabaret isminin hakkını verecek şekilde duygudan duyguya koşuyor. Andrew’ün melankolik melodileri Shaun’un piyano ve kemanıyla birleşince hata payı sıfırlanıyor zaten. Kulaklar ikinci gitarda Calvin’i arıyor tabii ama gruba yeni katılan Neil’in de kötü bir iş çıkardığını söylemek zor. Yalnız Shaun-Taylor GODTHRYMM‘e geçtiği için Ghost of Orion‘dan itibaren davul kitinin başında Jeff Singer duruyor ve açıkçası kendisini hiç mi hiç sevmiyor, My Dying Bride’ın marka hareketlerinden birine dönüşen o ağır ritim – hızlı atak kombinasyonlarında çok zayıf buluyorum. Burada da en zayıf halka Jeff. Sevmiyorum ulan seni.
BLACK SABBATH‘ın mirası gitarların gümbürdemeye başladığı parça ise bu EP duyurulduğunda paylaşılan A Secret Kiss. My Dying Bride’a dair sevdiğim her şeyin birleştiği bir şarkı olarak çıktığı günden beri ayıla bayıla dinliyorum zaten ama on dakikalık epik açılışın üzerine daha da güçlü bir etki etti EP’yi dinlerken. Andrew’ün pinch harmonics ile verdiği gazı ve Aaron’ın dengeli temiz-brutal gelgitlerini çok beğeniyorum. Tam manasıyla bir MDB şarkısı A Secret Kiss ve 30. yılını dolduran grubun hala ilk günkü gibi şarkılar yazabildiğini görmek benim için büyük keyif açıkçası.
Son parça A Purse Of Gold And Stars ise daha çok Shaun Macgowan’ın atmosfer kurgulama becerisi üzerine inşa edilmiş, My Dying Bride’ın yakın dönemdeki sakin, gotik ve uçucu parçalarına daha yakın duran bir beste. Grubun death metal taraflarını, doom death arasında denge kurdukları besteleri çok daha seven bir hayran olarak, ayrıca artık yaşını başını almış bir dinleyici olarak bu tür besteleri içselleştirmek daha zor benim için ama yine de grubun karanlık düşünceler, yalnız içilen şaraplar ve sessiz geceler için kurguladığı bu soundtrack tadındaki parçaların tatlarının ayrı olduğunu da söylemem gerek.
Günün sonunda eğer doğru ruh halinde değilseniz veya duyguya, sözlere, atmosfere değil de tekniğe, çeşitliliğe vs. bakacaksanız My Dying Bride yine size göre, sizin için bir müzik yapmamış. Yine de grubun zengin mi zengin diskografisindeki en pırıltılı mücevherlerden biri olmamasına rağmen Macabre Cabaret‘in My Dying Bride ruhunu iyi yansıtan, grubun bu dönemini iyi betimleyen bir EP olduğunu düşünüyorum. Ghost of Orion‘ın üzerine patlatın hatta mümkünse, tam olsun.
75/100
