Tek kişilik black metal projesi Svartsyn’i bilmeyenler için Svartsyn, tek kişilik bir black metal projesi. Bu aydınlatıcı girizgahı geride bıraktığımıza göre hız kesmeden devam edelim.

İsveçli Ornias’ın solo projesi olan Svartsyn, ilk defa 2009 yılında dinlediğim 2007 çıkışlı “Timeless Reign” ile hayatıma dahil oldu ve o zamandan beri de takip ettiğime, bildiğime hiç pişman etmedi beni. Ornias’ın 2. dalga black metal akımına olan tutkusunu oldukça törpülenmiş ve sade bir modernizm ile sarmalaması olarak özetlenebilecek Svartsyn müziğinde yanlış olan neredeyse hiçbir şey yok. 1991 yılında CHALICE adıyla yola çıkıp 1993’de Svartsyn’e dönüşen bu projenin son ürünü olan In Death için ise benzer şeyler söylemek pek ala mümkün.

Black metalin olabilecek en sade, en yalın halinin türlü çeşitlemeleriyle dinleyiciyi sarmalayan In Death, günahkar bir 45-50 dakika için bu yıl içerisindeki en iyi seçeneklerimden biri olma yolunda hızla ilerliyor doğrusu. Özellikle çok iyi ayarlandığını düşündüğüm ve genelde orta-tempoda seyreden yapısı ve klavye atmosfer kasacak derken mizantropi halinin içine tükürülmesi hatasına düşmemiş olmaması sebebiyle – ki Svartsyn bilenler bu yanlışa neredeyse hiçbir zaman düşülmediğini biliyorlar zaten – 2017 yılında karşımıza kutsal kase gibi çıkması bir yana, sadece Ornias’ın müthiş vokal performansıyla bile epey dikkat çekiyor In Death.

Yeraltı kapılarını ardına kadar açan, dehşetin ayaklanıp dile gelmiş hallerini evinize, odanıza, üstelik de korkusuz bir biçimde, bağıra bağıra çağıran bir vokali var Ornias’ın. Black metalin en saf hallerine bundan daha farklı bir vokal düşünülemez tabii, kabul ama Ornias işi biraz da şova döküyor ve albüm boyunca dinmek bilmez bir öfkeyle tüm kinini kusan gitarların bile önüne geçmeyi başarıyor.

Uzun zamandır bu haltı dinleyen biri olarak gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki çok nadide bir gitar işçiliği ve harika bir şarkı yazımı var In Death’de. Her şeyi çok daha kolay ve rahat kılan gitarlar, gücün ve görkemin sadelikten geldiğini bilen Ornias’ın enfes şarkı yazımında resmen şahlanıp klasik black metal gitarcılığı hadisesine yeni bir boyut katıyor. İstesem de herhangi bir şarkının bir yerinden örnek filan veremem ama tüm bu mükemmel black metal işçiliği örneğin “Inside the White Mask” gibi şarkılarda zaman zaman daha oryantalist bir kimliğe bürünüyor ve çok basit bir dokunuşla genel atmosferi farklı bir noktaya getirebiliyor. “Black Testament” da gitarlar açısından büyük gelişme gibi gelmişti bana ama In Death hakikaten de black metal gitarları konusunda ders niteliğinde olmuş; bu “Dark Prophet”, “Exile in Death” filan nedir ya böyle, breh breh be kardeşim.

Black Testament’da da baget sallamış olan ve bu albümde de konuk olarak görünen Hammerman’ın amansız, makine ayarındaki davullarıyla beraber acımasız bir karanlık, nefes bile aldırmayan acımasız gitarlar ve kamçı gibi sırtınızda şaklayan bir vokal eşliğinde sonsuzun kızgın çöllerinde zincire vurulmuş bir halde, hiçbir durağı olmayan bir yolculukta, işin nereye varacağını bile bile yola devam ettiren bir çılgınlık In Death. Göklerde yer alanlarlar ile yeraltı efendilerinin sonsuz savaşını, aklın sınırlarının ötesine geçen tarifsiz dehşetlerin tekrarlarını, kaostan düzene, düzenden kaosa ve yeniden kaostan düzene çıkan yolları, yapılması zaruri olan iç hesaplaşmaları ve kısacası black metale dair olması gereken her şeyi düşündüren, hissettirebilen ve hayal ettirebilen bir albüm In Death. Çok da erken coşmak istemiyorum ama bu sene dinlediği ve dinleyeceğim en iyi black metal kayıtlarından biri bu sanırım.

86/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇