Emptiness – Not For Music

Değişimin en kabul edilemeyen tarafı, değişim geçiren varlığın özündeki farklılık değil, onu önceki haliyle kabul edip, bir türlü geçirdiği değişime alışmak istemeyen karşı tarafın tavrıdır. Yani kabul edilemezliğin kendisi değişimle tamamen alakasızdır. Ne var ki bu değişimi geçiren her ne olursa olsun, varlığın kendisi bunu ne kadar kabullense de, ona bakan gözler tarafından değişimin acısını çekecektir. Görmek istediği biçimde bakan gözler yüzünden, birçok davranış bozukluğu ve psikolojik sorun türemeye devam ediyor. Bunu durdurmak yalnızca ayakları hiç yere basmayan bir hayal elbette. İşte bu sebeple tek bir yol karşısına çıkıyor insanın; önemsememek. Bu yazdıklarımı müziğe, gruplara, albümlere uyarlarsam yukarıda yazdıklarımın aynısını yeniden yazmam gerekir. Çünkü müzik de konuştuğumuz, sosyalleştiğimiz hatta sevip âşık olduğumuz insanlar gibi aklımızda bir kişi misali yer alır. Alıştığımız müziğin dışına çıkmak bunun için çok zordur ve elbette alıştığımız grupların müziklerinde değişiklik yapmaları da tam bu yüzden çoğunlukla sevilmeyen bir harekettir. İşte bugün konuk ettiğimiz grup Emptiness, alışılmışın dışında, geçirdiği değişimle kendini daha çok sevdirebilecek bir albüme imza attı; “Not for Music”.

Müzikal hayatına çok da farklı olmayan, ortalama bir Black/Death metal melezi albümle giriş yaptı Emptiness. “Nothing But The Whole” albümüne kadar da bu müziği sürdürdü. Farklı olarak söyleyebileceğimiz bir tek vokal kullanımları vardı. Kaldı ki hala aynı tarzda vokal kullanımı mevcut albümde. Hatta grubun geçirdiği değişimin, müziğin vokale ayak uydurmaya çalışma çabası olarak bile tanımlayabiliriz. Aşırı kindar, pervasız fakat buna rağmen soğukkanlı vokaller, Emptiness müziğinin bütün iskeletini adım adım değiştirdi. Önceleri mevcut olan hızlı, sert gitar ve davul düzenlemeleri “Nothing But The Whole” albümüyle birlikte vokale daha fazla ayak uydurmaya başladı. Çaldığı her ortamı güneşin batmasının akabinde ışığı yakılmamış bir oda karanlığı gibi, görme kabiliyetini olumsuz etkileyen, uyku ve tembellik çökerten, yaşama sevincini ve daha da önemlisi motivasyonu yerle bir eden bir karanlığa bürüyen şarkılar karşımıza çıktı. 2014’de listeme almadığım için sonraları pişman olduğum bu albüm hemen her anlamda ‘yavaş’ bir albümdü. Kurbanını emin adımlarla yavaş yavaş öldürmeye hazırlanan bir psikopat edasıyla, hiçbir anında acele etmeyen, bu kendinden yüksek derecede emin ağırlığıyla dinleyicilerin gönlünde taht kuran bir çalışmaydı. Şimdi ise “Not For Music” geldi.

“Not for Music” için avangart etiketini koymamız yanlış olmaz, çünkü vokaller haricinde black metal etkisi çok az hissediliyor. Bunun dışında daha fazla kasvet, bir önceki albüme göre daha kontrollü bir ağırlık ve şarkı trafiği mevcut. Her şeyin yanında özellikle bu albümde fazlaca var olan elektronik öğeler, her ne kadar çok da alışık olmadığım bir faktör olmasına rağmen cidden muazzam bir hava katmış. “Ever” şarkısı özellikle elektronik elementlerin karanlık müziğe ne derece orijinal biçimde entegre edilebileceğinin kanıtı niteliğinde olmuş. Perturbator tarzı bir melodi etrafında dönen şarkı müzikal olarak kendi içindeki tezatlığıyla öyle albenili bir atmosfer yaratmış ki, sanırım 2017 boyunca sürekli dinlesem sıkılmam, doyamam. Ayrıca yine “Your skin won’t hide you” şarkısında da yine grubun elektronik öğeleri nasıl ustalıkla kullandığına şahit oluyoruz.

“Nothing But The Whole” albümüyle değişimin haberini az çok veren ancak yine de devasa bir değişimle bizleri şaşırtan Emptiness, kanımca diğer grupların ve müzisyenlerin değişimlerinin geneline oranla daha isabetli daha hoşnutluk veren bir değişim geçirmiş. Geçen zamanla birlikte gittikçe daha kötüye giden olayların ve durumların gölgesinde black metalin hırçınlıktan çok derinliğe, kasvete ve boğukluğa gömülmeye meyletmesi çok doğal geliyor. Artık hızlı riffler, dakikalar boyunca durmayan blast beatler ve çığlıklar yerine, kesik, arızalı ve tek notada uzayan melodiler, boşluğun huzursuzluk veren sesi ve tekinsiz vokallerle karşılaşıyoruz. Diğer öğeler kullanılsa da, fikir olarak, maksat olarak, gün geçtikçe hızla çürüyen yaşantılarımızın yansımalarına maruz bırakılıyoruz. Açıkçası bundan tuhaf biçimde keyif aldığımızı da söyleyebilirim. Bu sebeple vaziyetimizi daha orijinal biçimde ele alan işler gözümüzde daha değerli olacaktır. Emptiness kim ne derse desin bu seneye oldukça sağlam bir albüm bıraktı. Şimdiden kıvranmamız ve kendi çürümüşlüğümüzün farkına varabilmemiz için.

95/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇