Razor – Cycle of Contempt
Merhaba.
Ucuz bira (evet, Türkiye dışındaki ülkelerde böyle bir şey var gerçekten!), izbe sıfatının sözlük tanımı gibi mekan ve karakterler, kaba saba, çiğ bir metal sevdası… 80’lerdeki RAZOR‘ı özetlemek için herhalde ihtiyacımız olan işte bu kadar basit. Kanadalı speed/thrash metal temsilcisi 1983-1992 arasını hayli aktif geçirdikten sonra dağıldı ne yazık ki. 1996’da toplanıp peşine bir de albüm çıkardı gerçi ama 1997 çıkışlı Decibels sonrasında gelecek sessizlik, tam tamına 25 yıl sürecekti.
Kabadayılık üzerine kurulan bir sunumun günümüzde hala karşılığı var mı, emin değilim açıkçası. Razor, kendini “kardeş bir bak hele!” diye seslenip sonra da “ne bakıyorsun lan?!” diye kavga çıkaran hanzoların arasında bir yere konumlandırıyor. Şaşırtıcı -grubun diskografisinde başka örneğini bilen varsa yazsın- fakat bu barzo tavrı düşününce mantıklı olacak şekilde crossover/hardcore etkileşimine sahip birkaç parça da içeren, genel çerçevede retro ama hayli basit ve sıkıcı bir albüm yazmışlar.
Grubun kurucu gitaristi Dave Carlo’nun günümüz metaliyle bir alakasının olmadığını anlamak için tüm albümü dinlemeye gerek dahi yok; güçlü sayılabilecek açılış parçası Flames of Hatred‘ın hızlı taramaları, bütün parçalarda aynı agresif yapıda devam etse de sadece bir-iki parçada ilginç yerlere varabiliyor. Crossed‘un saf speed metal havasını, Darkness Falls‘un neredeyse klasik dönem doom atmosferli death metal melodilerini sevdiğimi itiraf etmem lazım. Fakat toplama bakınca aşırı tekdüze ve temcit pilavı gibi tekrarlayan fikirler Cycle of Contempt‘i kurtarmaya yetmiyor. Jabroni gibi, Setup gibi sıfır beyinle, omurilikten yazılmış şarkıları dinlemek, sağlam bir Youtuber’ın elinde iyi bir challenge içeriğine dahi dönüşebilir.
Hele ki kapanış parçası King Shit, sanıyorum 2022’de dinlediğim en kötü metal parçası. Tümüyle yapay bir öfkeyi rezalet sözlerle iletmeye çalışan vokal, açılışta o kadar korkunç bir fısıltı/konuşma performansı sergiliyor ki sanki bile isteye cheesy olmaya, maçoluktan ölmeye çalışmışlar gibi. Güç bela nakarata ulaşınca da “I’m King Shit, I’m King Shit, I’m King Shit Yes I’m King Shit and you won’t quit I’m King Shit, I’m King Shit, I’m King Shit I’m King Shit, get used to it” gibi muhteşem sözler ve korkunç bir çete vokali denemesi (deneme diyorum, çünkü o kadar cılız ki anlaşılmıyor doğru dürüst) karşılıyor insanı. Şarkının son kısımlarında da sanki şu sahte Amerikan güreşi programlarından birinde elemanın biri millete racon kesiyormuş gibi “biz daha ölmedik, buradayız!” çekiyor vokal. Bob Reid zaten Stace McLaren’in yerini asla dolduramadı bence ama şu sözleri okumaya da utanmadın mı be adam ya.
Bestecilik zaten yerlerde, evet, fakat aradan sıyrılan bir-iki parçaya tutunmaya çalışınca da albümün prodüksiyonu hayata tutunmaya çalışan parmaklara basıp uçurumdan aşağı düşürüyor dinleyeni. Gitarlar çok cılız, geride ve karambol duyulurken davul çok önde. Tüm albüm tıka tıka thrash metal ritimleri çalan davul ise özellikle zil tarafında felaket tınlıyor. Çiğ prodüksiyon Razor’ın alamet-i farikalarından biri; ancak bu, kasıtlı yapılmış bir çiğliğin ötesine geçip dinlemeyi zorlaştıran bir basiretsizlik seviyesine ulaşmış. Tüm albümü tek notadan söyleyen Bob Reid’in çöp performansı, o çöp torbasından akan leş kokulu sözlerle birleşince Cycle of Contempt‘te dinlemeye değer bir enstrüman bulmakta bile zorlanıyor insan. “I will punch your face in, I will punch your face in right now, punch your face in, punch your face in,” nedir ya? Ağzından ishal olmuş herhalde reis, o yüzden sürekli bok saçıyor etrafa. Kendini sürekli tekrar etmediği anlarda da klasik ona buna sallıyor suni bir öfkeyle. Hükümet kötü, zenginler kötü, savaş kötü de sen iyi misin Bob Reid? Hadi yallah ya.
Ben kendimi bozacağım biraz daha Cycle of Contempt‘e maruz kalırsam, o yüzden bitireyim. Bence Cycle of Contempt‘i herkes dinlemeli; sene 2022’de nasıl bir prodüksiyon yapılmazı, nasıl gitar yazılmazı, nasıl vokal yapılmazı, nasıl davul çalınmazı öğrenmek için çok verimli bir ders niteliğinde bu albüm. Ha, 43 dakikanın sonuna geldiğinizde hocadan nefret etmeniz, dersi komple bırakmanız söz konusu olabilir ama o da Razor’ın problemi artık, benim değil. Puan olarak da elemanların yaşlarını toplayıp böleyim madem. Çok bile ama ve esas puanım 30 civarında ama hadi yaşınıza hürmet ettik diyelim.
51/100
