Havnatt – Etterlatte
Bünyesinde VALI kişisini de barındıran SKUMRING’den tanıyabileceğiniz, enfes bir sese sahip olan Cecilie Langlie’nin Tom Simonsen ile (VAGRANT GOD, SKUMRING) birlikte hayata geçirdiği HAVNATT projesi, dark/neo-folk severler için beslenebilecekleri yeni bir pınar, taptaze bir lezzet.
Norveçli şair Tormod Skagestad’ın şiirlerinden ilham alınarak kurulan Havnatt’ı ilk defa, yeri geldikçe övmekten asla sıkılmayacağım “Whom The Moon A Nightsong Sings” toplamasındaki “Dagen og Natta” çalışmaları ile tanımış, o günden itibaren de yakın takibe almıştım. Grubun ilk albümü “Etterlatte” 2012 yazında dinleyenlerin beğenisine sunulmuştu. Yapısal olarak grubun ilk çalışması Havdøgn E.P.’sinden pek de farklı olmayan, dark/neo-folk sınırlarının dışına pek çıkmayan Etterlatte’deki yenilik ise akustik gitar – billur hanım sesi birlikteliğine keman, klarnet, ve viyolonsel gibi enstrümanların eklenmiş olması. Böylece altı daha dolu ve oturaklı bir çalışma ortaya çıkmış ve Havdøgn’da eksik olarak nitelendirdiğim şeylerin de yerleri bir güzel doldurulmuş.
Herhangi bir anının albümün kalanından farklı olmadığı, aradan sıyrılacak veya sivrilecek pek bir şey bulamayacağınız Ettarlatte’deki sakin, yumuşak ve sade bir müzik ile birlikte Cicilie’nin insanı dinginleştiren vokali, huzur dolu bir saat geçireceğiniz vaadinden başka bir iddiada bulunmuyor. Kadifemsi bir ses, düşük tempolu ve müzikle kavga etmeyen bestelerle dolu bir albüm Etterlatte.
Tom Simonsen ile tanışıklığımız pek de uzak bir geçmişe dayanmasa da tür içerisindeki en yetenekli bestecilerden bir tanesi olduğuna beni ikna etmesi kısa sürdü. Bu kadar sade bir müzikal anlayışa rağmen kimi zaman müziğin kalanını unutup akustik gitara odaklanmaya çalıştığım anlar hiç de azımsanacak miktarda değil. Enstrümanına hakimiyeti hemen hemen her notada kendini belli ediyor ve özellikle bu tarz bir albüm için bu kadar değişkenlik gösterebilen kompozisyonlar yaratmayı başarmış olması, Eterlatte’nin ömrünü oldukça uzatıyor.
Tom’un etkisi gerçekten de yadsınamaz ölçüde zira Cecilie’nin vokallerinde albümün zaman zaman bir parça tekdüze hale gelmesine neden olabilecek bir durum söz konusu. Bu nedenle de iş biraz Tom’a düşmüş gibi ancak o da üstesinden gelmiş. Öte yandan Cecilie ise tartışabileceğim bir ses değil kesinlikle ve duyar duymaz insanı sakinleştiren bir tınısı olduğu da bir gerçek. Ancak vokal melodisi ve tekniği açısından çoğunlukla hep aynı sularda seyrediyor olması, bir noktadan sonra albümdeki atmosferi bir nebze bozabiliyor. Örneğin kimi yerlerde konuşurmuş gibi sözleri okusaymış, ya da en azından hareketli bir grafiğe sahip olsaymış vokal performansı, Etterlatte’yi şu an çok daha acayip şekillerde övüyor olabilirmişim.
Tormod Skagestad’ın şiirlerinden pasajlar taşıyan, bir nevi Skagestad’ın şiirlerinin bir çeşit uyarlaması olarak görülebilecek bir albüm Etterlatte’nin sözleri de direkt olarak Skagestad’ın şiirlerinden alınmış. Kırsal yaşamdan ve doğanın bütünsel güzelliklerinden bahseden sözleri bir defa araştırıp konuya hakim olunca, hiçbir söze eşlik etmeden de şarkılarda resmedilmeye çalışılan şeyler daha bariz bir şekilde insanın zihninde canlanıyor. Bu açıdan sözlerin albüme büyük bir katkısı olduğunu söylemek gerek.
Herhangi bir şarkı önermek neredeyse imkansız. Zira bütünüyle ele alınması ve keyif almaya çalışılması gereken bir albüm Etterlatte. Müzik dinlerken hükumetleri devirmekten, şirk koşmaktan, öldürdüğünüz kişilerin iç organlarıyla seks yapmaktan ve bunun gibi gayet sıradan şeylerden sıkılıp sakin, dingin bir havaya girmek istediğinizde tercih edilebilecek gayet keyifli bir alternatif.
77/100
