Dwarrowdelf – The Fallen Leaves
Merhaba.
Epik black metal çatısı altında folk etkili, temiz vokal kullanmaktan çekinmeyen, atmosferik ve dinamik bir müzik üreten Dwarrowdelf sahneye adımını 2018 çıkışlı The Sons of Feanor ile atmış, başta Orta Dünya ve Yüzüklerin Efendisi hayranları olmak üzere black metalini epik seven dinleyicilerin dikkatini çekmeyi başarmıştı. İngiliz müzisyen Tom O’Dell’in tek kişilik projesi, 2019 ve 2020’de toplam üç albüm daha çıkardı ve az ama öz kitlesini, piyasadaki yerini sağlamlaştırdı. Belki pandemi etkisi, belki de bu kadar sık albüm çıkarmanın negatif etkileri derken dört yıllık bir nekahat dönemi yaşandı Moria’da. Ne var ki Durin Halkı boş durmayı sevmez; Dwarrowdelf de sessizliğini The Fallen Leaves ile bozdu.
Dwarrowdelf’in müziğinin atmosferik black metalden black/death’e, epik folk metalden Tolkien metale kadar çeşit çeşit etiketle sunulduğuna şahit olmuş ve bu etiketlerin hepsinin doğruluğuna inanan biri olarak O’Dell’in tür sınırlarına pek saygı duymadığını, içinden geldiği gibi çaldığını söyleyerek başlamak lazım belki de. 6-7 dakika civarında seyreden bestelerde at üstünde düşman kovalayan power metal coşkusunu da yaşatıyor, uzaklara dalıp ulan hayat mayat ne biçim işler ya da dedirtiyor. Beklenmedik bir dinamizm ile ritmik, değişken kısımlar da yazıyor, 90’ların başındaki atmosferik black metal işlerinden biri gibi tınlayan üç notalı basit klavye melodisinin tekrarına sırtını yaslayıp keyfine de bakıyor. Kısacası her şeyden biraz var bu müzikte ve The Fallen Leaves de bir istisna değil.
Son bölümdeki Deliverance ve kapanışı yapan isim parçasını ele alalım. İki şarkı da akustik gitarla, dramatik bir yerden açılıp klavye ile melodiyi yakalıyor, bir atmo/epik black metal bestesinden beklemeyeceğiniz düzeyde ritmik ilerleyen bas davulunun omuzlarında yükseliyor. Deliverance‘ın ortasında taş gibi bir break-down bile var hatta. Ayrıca Elden Ring referanslı sözleriyle yine fantastik mevzulara ilgi duyanların gönlünü çeliveriyor O’Dell. Komple Orta Dünya değil yani Dwarrowdelf konsepti, yeri gelmişken o notu da vermiş olayım.
Kapanış parçasıysa o kadar bile beklemiyor ve synth. destekli blast-beat‘inin hemen ardından hop oturup hop kalkan bir groove içerisinde, death metal tabanlı bir verse patlatıyor. İşin güzel tarafıysa tüm bunların, alıştığımız klavye odaklı 90’lar black metalinin içerisinde yedirilmiş olması. Bir yandan nostaljik, bir yandan daha modern bir tını yakalıyor Dwarrowdelf bu sayede. Bence projenin en değerli tarafı bu. Yine şarkılardan örneklemek gerekirse To Dust, We All Return‘ün temiz vokal ve klavye altına dayadığı blast-beat gibi detaylar, albümü zenginleştiriyor.
Öte yandan üç dakikaya yaklaşan ve bir tepe noktası bulunmadığı için anlamlandırmakta zorlandığım ful klavyeli girizgah Within the Ashes, the Ember Still Burns başta olmak üzere 90’ların artık biraz bayağılaşmış unsurları da yer bulmuş albümde. Buna bir başka örnek de prodüksiyon tarafında, klavye ve davulun aşırı önde olup bas&elektro gitar ikilisinin çok geride bırakılması üzerinden verilebilir. Şarkıya itici güç olması gereken gaz staccato rifleri bile duyurmakta zorlanınca belli bir eşiği atlatamıyor dinleyiciye. Tekrarlı dinlemelerde sanki 3. vitese takmış, boş bir yolda sakin sakin gidiyormuş gibi hissettiriyor. Oysa ki yukarıda da bahsettiğim gibi pek çok ritmik, coşkulu kısım yazmış O’Dell. Daha güçlü bir prodüksiyonla çok daha tesirli olacakken biraz rüyamsı, uçucu bir atmosfere hapsolunmuş. Her şeyi tek başına kotardığın için (prodüksiyon dahil) çok da bir şey diyemiyorum ama sanki bir şirketle çalışmanın vakti gelmiş O’Dell’ciğim. Bir de tabii mekanik/programlanmış davul meselesi var ki beni çok itiyor maalesef.
Melodik death metal, atmosferik/epik black metal ve genel anlamda klavye ağırlıklı dramatik işlerden hoşlananlar için iyi bir seçenek The Fallen Leaves. Tom O’Dell’in beste kabiliyeti, özellikle klavye kullanımı gerçekten iyi ve olur da elinden tutulursa ileride daha çok ses getirecek işler çıkaracağına eminim. Puanı görüp tamamını dinlemeye üşenseniz bile en azından Deliverance, This Shattered World gibi parçalara bir kulak kabartmanızı öneririm.
76/100
