Kritik

Orphaned Land – Unsung Prophets And Dead Messiahs

El Norra Alila ile kemik bir kitleye kavuşan ve yeraltında ses getirmeyi başaran, ben lise sıralarındayken yaptığı harikulade Mabool ile ise daha önce yapılmamışı yaparak ismini dünyaya duyuran, sadece kendisinin olduğu bir kulvarda koşmaya başlayan ve gelecek adına büyük hayallere kapılmamı(zı) sağlayan İsrailli Orphaned Land’in geleceği fevkalade parlak, yaratıcı ve özgün bir metal grubundan bir şakaya, ciddiye ve kaale bile alamadığım garip bir oluşuma dönüşmüş olması beni gerçekten çok üzüyor.

Sanırım söyleyeceklerim, kırmadan dökmeden söyleyebileceklerim bu kadar. Rif duymakta zorlandığım, oryantal orkestranın arasından gruba dair bir şeyler yakalamakta güçlük çektiğim bir albüm bu ve biz nereden baksanız genel olarak metalin en ekstrem örneklerini inceleyerek adını duyurmaya çalışan bir platformuz. Hal böyle olunca da bu albüm için söyleyebileceğim pek bir şey kalmıyor. Yerim konseptini de barış elçiliğini de şimdi.

Ha, Hansi Kürsch ve Tomas Lindberg var albümde konuk vokal olarak. Niye varlar o da belli değil ve ne katıyorlar albüme o daha da belli değil ama varlar. Öyle işte. Yossi olmayınca sırtınızı direkt orkestraya yaslamışsınız ama bu iş öyle olmaz. Onu zaten Septicflesh yapıyor ve onlar da kredi limitlerinin sonuna yaklaşmış durumdalar fazlasıyla. Ne anlatıyorum daha ya; albümdeki en “metal” anlar Sezen Aksu’nun otuz yıl evvel yaptığı Seni İstiyorum şarkısına benziyor. Ben daha ne diyeyim. Bir daha yeni bir Orphaned Land albümü çıkarsa açıp bakacağımı hiç ama hiç sanmıyorum, diyerek kapatayım bari. Böyle albüme böyle kritik.

 

 

Yazıyı/albümü değerlendirmek için:

Average rating 0 / 5. 0

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇
Become a patron at Patreon!

Korhan Tok

Üniversiteden sonra metali bırakmadım.

3 thoughts on “Orphaned Land – Unsung Prophets And Dead Messiahs

  • cotard delusion

    Ulan hayatımda bir tane Orphaned Land albümünü baştan sona dinlemişliğim yok, gruba dair bilgim ise ya komple magazinsel ya da Sam Dunn belgesellerinden ibaret. Neyse bu barışcıl neşeli pipilere sadece bir albüm üzerinden de olsa ayar verilmesi pek hoşuma gitti. Okuduğum en düz ve orjinal kritiklerden biri elinize sağlık 😀

    Yanıtla
    • Haha, teşekkür ederim. Yine de Mabool albümünü şöyle bir tur çevirmeyi tavsiye etmiş olayım, zirveleri o zaten.

      Yanıtla
  • Biçerdöver

    Mükemmel görsel.

    Yanıtla

Bir Yorum Bırakın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.