Sovereign – Altered Realities

Merhaba.

DEATH sevmeyen insana karşı her zaman temkinliyimdir, çünkü yani o ne öyle. Bununla birlikte Chuck’ın teknik/progresif death metal külliyatına kattıklarına tapsam da aslında Death’in adının hakkını verdiği o erken dönem yarı-barbar death metalinin gönlümdeki yeri ayrıdır. SLAYER‘ın lanetli thrash gitarları, ne zaman yavaşlayıp atmosferi yoğunlaştıracağını iyi bilen blast-beat davulculuğu, araya zekice serpiştirilmiş aksak ritimler, gürül gürül bir bas gitar ve enfes bir death/thrash taarruzu… Aa, yanlışlıkla size Sovereign müziğini anlatmış oldum.

Black/thrash tayfanın bilebileceği NOCTURNAL BREED‘in iki gitaristini birden kadrosunda barındıran Norveçli Sovereign, temelleri tümüyle 80’ler sonu, 90’lar başına dayanan ve Chuck’ın mirası etrafında şekillenen bir death/thrash metal icra ediyor. Altered Realities, sanki 1990’da yayımlanmış gibi bir tınıya sahip ve eğer o dönem bu müziği şekillendiren POSSESSED, PESTILENCE gibi isimleri de seviyorsanız Sovereign’i şimdiden 2024’ün en iyi keşifleri arasına koymanız kuvvetle muhtemel.

Kısa bir girizgah sonrası insanın aklında yırtık kotlar ve uzun boğazlı beyaz spor ayakkabıları getiren bir 80’ler portalı açıyor Sovereign. 2024 yılında böyle bir şey duyduğuma çok memnun eden sıcak, çiğ ve bası öne taşıyan gürül gürül bir kayıt; tam yeterli dozda bir gerçeklik bükülüyor hissi yaratan abartısız synth. geçişi sonrasında Gravskjender’in Martin Van Drunen ile Jeff Becerra arasında gidip gelen vokali, şüpheye yer bırakmayacak derecede retro bir şeylerle karşı karşıya olduğumuzu kanıtlıyor. Henüz teknik sıfatını koymasak da bilim-kurgu esintileri (Dan Seagrave vari kapak da çok hoş değil mi bu arada) ve alışılmışın dışındaki zeki gitarlarla ekstrem metalin çağ atlamak üzere olduğu bir zamandan ilham alan gitarlar, thrash metal ile death metal arasında cehennem katlarından birinde verilen sonsuz savaşa fon müziği tadında ilerliyor. Zaten tüm bu nostaljik hava dağılıp ulan sırf sevdiğim eski şeylere benziyor diye mi beğendim ben bunu sorusunu sorduğumda o gitarlar, abi şöyle izah edelim biz sana, diyerek doğru cevabı bulmamı sağlıyor.

Altered Realities‘i karbon kopya yaftasından kurtaran şey Tommy Jacobsen ve Vidar Fineidet ikilisinin tekrarsız, keskin, mahir gitar işçiliği. Özellikle 41 dakikanın ciddi bir bölümünü kaplayan soloların her birine kefilim. Hem çok doğru yerlerde girip çıkıyorlar hem de otuzbirci salvolar gibi tınlamayıp melodik altyapıyı koruyarak şarkılara karakter katıyorlar. Albümün en kısası Nebular Waves‘de veya Coutner Tech‘de olan bitenlere kulak kabartmanızı şiddetle öneriyorum zaten ama tek bir hakkınız varsa bazen HORRENDOUS‘ı anımsatan, bence albümün zirvesi konumundaki The Enigma of Intelligence‘dan kullanın derim. Fularlı bir denyo gibi tınlamadan, death metal odağında kalarak nasıl progcu olunur dersi gibi şarkı.

Cato’nun davulculuğuna da bir parantez açmak lazım. Her tutkusuz tınlayan gruba anında bir-iki basamak atlatabilecek bir enerji yayıyor Cato davul kitinden. Süper teknik veya taze fikirlerle bezeli şeyler çalmıyor ama özellikle MORBID ANGEL vari bir şekilde o büyük tom davullarına gümbür gümbür vurmaya başladığında veya ride ziliyle bir Lombardo ritmine girdiğinde insanın kafası istemsizce sallanmaya başlıyor. Grubun en büyük meziyetlerinden biri orta tempoda varyant takılabilmesi ama o bölümlerde enerjiyi, ekstrem coşkuyu kaybetmemelerini sağlayan şey Cato’nun dişleri sıkılı, her vuruşun hakkını veren davulu.

Illusions günlerinden kalma bir SADUS etkisindeki bas gitarı da düşünürsek toplamda Sovereign’in yetenek setinin yukarıda olduğunu söylemek fazlasıyla mümkün. Bununla birlikte bazen, ellerindeki materyali törpülemek veya farklı fikirleri bağlamak konusunda sorun yaşadıklarını hissettiren bir kopukluk hissediliyor. Girişteki isim parçası ve kapanışı yapan 10 dakikalık dev Absence of Unity (ismiyle müsemma denilebilir), hem fazla uzun hem de geçişlerinde çok dağınık. Bu haliyle bazen 41 dakikadan daha uzun hissettiren, amiyane tabirle akmayan bir albüm Altered Realities. İlham aldıkları şeyleri neredeyse kronolojik olarak sıralayabileceğimi de düşününce puan düşüyor biraz.

Yine de toplama bakınca Sovereign, 35-40 sene öncesinden ilham alan harika bir death/thrash kırması icra ederek 2024’te beni heyecanlandırmayı başardı. Bir retro özlemi faaliyeti olarak kalmayıp albüm üretmeye devam eder, ilk albüm heyecanını atlatıp daha rafine bir bestecilik tutturabilirlerse sadece benle kalmaz, çok daha geniş bir kitleyi de heyecanlandıracak noktaya gelirler. Yolları çarpıtılmış, bahtları değiştirilmiş olsun diyelim.

80/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇