Altars Ablaze – Life Desecration
Merhaba.
Modern toplum, onu oluşturan tüm unsurlarıyla insanı tüketmeye çalışıyor. Bir yandan ölçülü olma gerekliliğini sırtımıza yükleyip duygularımızı bastırmamızı söylerken bir yandan da özgürlüğü ve bireyselliği savunuyor; tabii bu bireyselliği kendi istediği kalıplarda şekillendirebilmek için gerekli maddi ve manevi materyalleri pazarlamayı da ihmal etmiyor. Metale gönül vermiş birçok insanın birincil motivasyonu da bu baskıdan bir an olsun sıyrılıp nefes alabilmek. Olabilecek en gürültücü, en çirkin ve en norm dışı müzikle duygularını serbest bırakıp içinden geldiği gibi olmak, kısa bir an için bile olsa.
Çek Cumhuriyeti çıkışlı Altars Ablaze de ilk albümü Life Desecration‘da bir kusma halinde adeta. 2000’lerin başı BEHEMOTH‘unu anımsatan bir vahşilik ve saldırganlıkla, çarmıha gerilmiş bir cesede duyulan camit sevgiye (For The Lifeless Love Of A Crucified Corpse) duyduğu öfkeden başlayıp neredeyse askeri bir ritimle yaylım ateşi açıyor kulaklara. Bir süredir bozuk olan keyfimi yerine getirmekte pek başarılı olamıyor belki; fakat en azından keyifsizliğimi doyasıya yaşayıp yarım saatlik enfes bir stres atma seansı sağlıyor.
Yaklaşık 25 senedir Çekya’nın farklı ekstrem metal oluşumlarında anti-insan, anti-din ve genel olarak anti-her şeyin mümessilliğini yapan elemanlardan kurulu grup, senelerin tecrübesini kaliteli bir albüme dönüştürmeyi başarmış. Başarmış başarmasına gerçi ama, hem biraz eski hem de yaratıcılıktan uzak bir yapıt aslında Life Desecration. Amacı doğrultusunda yakıp yıkıyor ve gerisini pek umursamıyor. Drenched In Wrath And Blood parçasında olduğu gibi daha karanlık ve sunturlu bir atmosfer yaratmak için yavaşladıklarında bile yöntemleri pek değişmiyor. MORBID ANGEL (elemanlardan bazıları zamanında Heaving Earth -ki bu da bir Morbid Angel parçası- adında Morbid Angel sevdalısı bir death metal grubunda da çalmış) amansızlığı MARDUK vari bir aga bunlar durmuyor hayvanlığıyla birleşiyor ve Michal Kusák’ın anlaşılmak için hiç uğraşmayan yırtıcı vokalleri , zaman zaman teknik ama çoğunlukla çiğ müziğe gazap ateşi üflüyor.
Kezzap tadında sözler, buz gibi tremolo gitarlar ve Peter Heteš’in kit etrafında tur atıp duran davulları… With Bone Crowns and Iron Scepters, albümdeki açık ara favorim olmasının yanında bu sene dinlediğim en gaz death/black kırmalarından bir tanesi. Özellikle bir önceki Drenched in Wrath and Blood‘ın kızgın bir demir gibi eti dağlayan pinch harmonics numaralarıyla birleştirince bu iki parça öne çıkıyor. Çift gitarın avantajını dinamik rifler ve akıl almasa da müziği besleyen sololarla değerlendirmişler ve tanıdık bir yapıyı süslemeyi başarmışlar.
Öte yandan Peter Heteš’’in atak oyunları Life Desecration‘ın daha da üst sıralara çıkmasını engelleyen unsurlardan biri. Sürekli aynı kalıbı kullanıyor ve başta bir bütünlük hissi uyandırsa da bu tekrar durumu ilerleyen dinlemelerde sıkmaya, hatta parçanın saldırganlığından yemeye başlıyor. Prodüksiyon tarafındaysa bas gitarın gömülü hali daha topraksı, toprağın içinden bir avaz yaratsa da davulla daha uyumlu, tok olsun isterdim sanırım. Neyse ki tüm hızına rağmen davul gitarların önüne geçip yormamış; böylece hem enfes riflere odaklanabiliyor hem de tekrar tekrar dinleyebiliyoruz. Kapanıştaki Glorification of Rats‘in insanı “bir tabak daha alayım!” gibi bir noktada bıraktığını düşününce önemli bir detay. 31 dakikalık süre çok ideal. Hem eldeki materyalin yaratıcılık yoksunluğu hem de grubun bam güm tavrı daha uzun süreleri kaldırmayabilirmiş.
Vahşi ve melodiden, müzikaliteden yemeden ekstrem olabilmiş bir death/black metal albümü için Life Desecration 2022’nin güzel sürprizlerinden biri oldu. Altars Ablaze eğer bunun üzerine biraz bir şeyler koyabilirse adını daha da fazla metalpervere ulaştıracaktır. Karşılaştırarak söylemeden Demigod ve öncesindeki Behemoth’u seviyorsanız, Morbid Angel gitarcılığından hoşlanıyorsanız ve dinlediğiniz şey vites düşürmeden vurmaya devam etsin istiyorsanız sizin için de hoş bir keşif olacağına eminim.
83/100
