Falls of Rauros – Key to a Vanishing Future

Merhaba.

Portlandlı Falls of Rauros‘un tutturduğu tonu çok seviyorum. Bir yandan yüzü doğaya dönük, bazen doğanın öfkesini olanca görkemiyle yansıtan folk soslu agresif bir black metal ile çıldırırken bir yandan da halledilir abi nedir yani, gibi güven veren türden bir post-rock pozitifliğine sahipler. 2005’ten beri formülü hiç değiştirmeden, arka arkaya kaliteli albümler yayımladılar ve diskografinin tamamına hakim olan bütünlüklü bir atmosfer ile her bir albüm, diğerini besliyor. Ufak tefek eklemeler-çıkarmalar sayesinde ayrıştırmak mümkün olsa da aslında grubun ilk albümündeki bir parçayla son albümünden bir tanesi arasında ruh ve atmosfer bakımından büyük bir fark yok. Bunu 20 yıla yakın bir süre devam ettirip kabak tadı vermemek ise büyük bir meziyet.

Biraz kaba ve indirgemeci bir yaklaşım olsa da AGALLOCH ve ALCEST gibi iki devin gölgesi altına konumlandırabiliyoruz FoR müziğini. Hal böyle olunca da kıyaslama ve buna bağlı yergiler kaçınılmaz olabiliyor tabii ama grubun iddiasız müziği, sevdiği şeyi yaptığını hissettiren samimiyeti bu tür bir soğumayı engelliyor bana sorarsanız. Zaten önceki albümlerde biraz daha barizdi ama Key to a Vanishing Future‘da perspektifi daha geniş tutup kendilerini iyice sıyırmışlar bu grupların etkisinden.

Clarity‘nin iskeletinden Known World Narrows‘un girişi kısmına kadar pek çok örneğine denk geleceğimiz üzere ENSLAVED vari bir progresif anlayışla harmanlanmış bu defa besteler. Bas gitarın yoğun kullanımı hem beste anlamında gruba yeni kapılar açmış hem de albümün hacmini arttırıp sona gelindiğinde bıraktığı etkiyi yükseltmiş. OBSIDIAN TONGUE‘da da çok beğendiğim Ray Capizzo’nun sürekli gelişen davulculuğu ise tepe noktasına bu albümde ulaşmış. Standart black metal davulculuğunun çok ötesinde, devamlı yeni bir şeyler arıyormuş gibi hissettiren bir performans ile şarkıları sürüklüyor Capizzo. Atmosfer, melodi şahane ama bas-davul ikilisi nereye çekerse oraya gidiyor şarkılar ve Daggers in Floodlight‘ın uçucu, özdeksiz girişinin baş kahramanı olan solo gitarı bile es geçip arkada bas-davul ne yapıyor, ona dikkat ediyor insan istemsizce.

Bas-davul ikilisinden kurutlup gitarlara odaklanıncaysa albümün keyfi katlanıyor. Alcest ilhaminin ayyuka çıktığı Daggers in Floodlight‘ın sakin sularda yüzen solo gitarları, vokal girdiğinde arkada gürleyen bas gitarın (ulan kopamıyorum ki bas gitardan) döne döne yarattığı girdaba kapılıp coştuğunda harika yerlere ulaşıyor. 5. dakikası civarında patlayan solo ise gitar anlamında albümün zirvelerinden biri. Survival Poem ise çift gitar armonileri ve agresif black metal taramalarıyla yine öne çıkıyor. Akılda kalıcılık hiçbir zaman birincil önceliği değildi ve yine dinledikçe açılabilen, biraz zaman isteyen bir yapısı var gitarların. Melodikler, evet ama aynı ölçüde de akışkan ve tekrarsız olduklarından dolayı ilk bir-iki dinlemede hafızaya yerleştirmede zorlanılması olası.

Vokal ise maalesef Falls of Rauros’un en güçsüz olduğu enstrüman ve neyse ki grup da enstrümantal pasajları fazla tutup bu açığı kapatıyor. Bilinçli bir tercih mi yoksa müzik öyle mi akıyor bilmiyorum ama işe yarıyor açıkçası. Gerçi bu sefer genel karakteri biraz daha sert ve brutal noktalara çekildiği için agresif anlarda daha etkili önceki albümlere göre, hakkını teslim edeyim. İnsanın kendi rızası dışında bu dünyaya gelmesi, omuzlarına aslında istemediği bir insanlık ve gelecek sorumluluğu bindirilmesi fikri etrafında şekillenen sözler de hiç fena değil.

Üst üste aynı albümü çıkarmadan da karakteristik özelliklerini koruyabilen, minimal değişikliklerle kök fikrinin etrafında dolanabilen bir isim Falls of Rauros ve Key to a Vanishing Future, şu ana kadar grubun yaptığı en olgun ve kapsamlı albüm galiba. Kuzey Amerika taraflarına ait bir folk atmosferi, melodik/atmosferik black metal gitarları, progresife kayan eklemeler, enfes bir bas-davul ikilisi derken beklentilerimi aşarak 2022’nin önemli işlerinden birine dönüştü şimdiden. Aman işte ağaçlı, karlı bir başka black metal albümü diye hor görmeyin; bir anda sene sonu listenize giriverip şaşırtabilir.

86/100

---

Metalperver’e destek olmak için aşağıdaki düğme üzerinden PATREON’a ulaşabilir, dergi abonesi gibi yapabilirsiniz kendinizi: