Benighted – Obscene Repressed

Merhaba.

Ekstrem metalin en dayakşör vokalistlerinden Julien Truchan, metalin bu kötekçi kısmına hakim olan brutal tayfa için değerli bir isim olsa da genel olarak hak ettiği değeri görmediğine inandığım bir müzisyen. 20 küsür yıldır Benighted ile dünyaya ateş püsküren Julien’in cephaneliğindeki silahlar saymakla bitmiyor; pig squeal denilen manyaklıktan yarı-temiz feryatlara, boru dibinden yükselen brutal ayılıklardan çığlık çığlığa yırtınmalara kadar uzanan geniş bir palette müthiş bir vokal performansına sahip ve her Benighted albümü, onun sayesinde olduğundan daha gaddar tınlıyor.

2011’de çıkan ve Benighted ismini daha bir dikkatle takip etmemi sağlayan Asylum Cave bir yana, o kadar uzağa gitmeye de gerek yok Benighted’ın ne menem bir şey olduğunu görmek için. 2017 çıkışlı Necrobreed bile, brutal death metal, deathgrind türünün yıkıcılığını tüm çıplaklığıyla gösteren vahşi, merhametsiz ve saldırgan bir işti. Geçtiğimiz hafta yayımlanan Obscene Repressed‘ten de bundan azını beklemiyorum elbette.

Obscene Repressed öncesi kurucu gitarist Olivier Gabriel’in ayrılığı sarsıcı olsa da Benighted’ı yıkmak için bundan çok daha fazlasına ihtiyaç var. Necrobreed‘de çalan, büyük ihtimalle en çok YouTube’daki NECROPHAGIST davul videosu sayesinde bilebileceğiniz Romain Goulon’un yerine de milyon grupla çalışmış Kévin Paradis gelmiş. Müzik ise bildiğiniz gibi; jilet keskinliğinde ve cellat merhametsizliğinde, yüksek tempolu, ritmik deathgrind.

Benighted, bu albümde Micheal isminde genç bir kahramanın hikayesini anlatıyor bize. Detaylara girmek istemiyorum ama Micheal, fiziksel açıdan normal bir arkadaşımız değil ama ailesi bunu kabullenmek yerine yok saymayı tercih edip çocuğu dışlıyor. O da albüm boyunca giderek daha da anormal bir şeye dönüşmeye başlıyor ve Micheal’ın dönüşümünü takip ediyoruz. İşin bu kısmı çok az dinleyiciyi ilgilendiriyor muhtemelen, o yüzden müziğe geçelim. Fakat Benighted, siz deli misiniz kuzum? Bu nasıl konsept? O nasıl final öyle? Nails klibine bir bakın konunun kaba ve basite indirgenen bir özeti için. Bu arada konseptin bir psikiyatri merkezinde çalışan Julien’in karşılaştığı gerçek bir vakadan uyarlandığını da eklemek gerek.

Aslında şarkıları rahatsız edici, aynı zamanda da doğru bir mesaja sahip bu konseptin dışında düşünmek ve değerlendirmek zor. Fakat Benighted’ı Benighted yapan her şey, kabaca Obscene Repressed‘de de kendini gösteriyor. Julien’in dinamik vokalleri, albümün ruhunu ve hikayenin gidişatını da belirleyen en büyük unsur olarak yine direksiyonun başında. 12 şarkı boyunca yüksek tempolo blast-beat davullar üzerinde Emmanuel’in groove rifleriyle yardırıyor Benighted. Implore the Negative, Casual Piece of Meat gibi parçalardaki ekstra groove yapı ve daha anlaşılır vokal performansları ise albüme nefes aldıran anların yapısını özetliyor. Implore the Negative‘deki hardcore vokallerin HATEBREED insanı Jamey Jasta’ya ait olduğu notunu da düşeyim yeri gelmişken.

Kesik rifler, hızlı blast-beat bölümler ve kaotik vokaller ile bezeli albümün en ayrıksı duran, en öne çıkan anları ise Muzzle şarkısının caz kısımları. Açılıştaki Obscene Repressed sonrası albümdeki en kısa parça olan Muzzle‘daki bu kısacık bölüm, 2020 model Benighted’a dair en akılda kalıcı şeylerden biri oldu kendi adıma. Ayrıca ANAAL NATHRAKH gibi isimleri akla getiren makine keskinliğindeki prodüksiyon da Obscene Repressed‘i çok daha etkili kılıyor.

Akılca kalıcılık demişken, albümün tek sorunu da bu aslında. 38 dakika civarındaki süresi içinde tüm parçalar tek bir an bile sıkmadan, büyük bir devinim ve Benighted’ın mutlak hakimiyetindeki bir kaos içerisinde akıp giderken geride çok bir şey bırakmıyor maalesef. O yüzden de öne çıkan bir rif, bir şarkı bulmakta zorlanıyor insan. Buna karşın kusursuzca icra edilmiş, gaddar bir albüm Obscene Repressed ve belli ki ne hikayesi ne de müziği sayesinde dinleyicisiyle arkadaş olmak gibi bir amacı yok pek. Ona göre değerlendirmek gerek belki de. Favorim ise galiba kapanıştaki büyük manyaklık Bound to Facial Plague. Hem Julien’in vokalleri, hem o müthiş drop hem de iyice öne çıkan bas gitar akıyor resmen…

Kısacası Necrobreed ve 2011’deki Asylum Cave, bence Obscene Repressed‘den üstün albümler ama bu Benighted’ın vites küçülttüğü anlamına gelmiyor. Özellikle Julien’in vokalleri bile grubu elit seviyede tutmaya yetiyor zaten. Ayrıca şu müziği yapmak için gereken kondüsyon seviyesine çıkmak için yapılan şeyleri hayal edince bile kaslarım ağrıyor benim, o yüzden de Benighted’ a laf söylemek haddime değil galiba, hshah. Deathgrind seviyorsanız kaçırmayın!

84/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇