Mgła – Age of Excuse

Merhaba.

Yıllar geçse, var olan her şey devamlı değişiyor gibi görünse ve sayısız ruh, daha önce yapılmamışı yapma amacıyla defalarca başka yollara girip çıksa da sonuç asla değişmiyor değil mi? Sürünün tamamı, elindeki avucundaki her şeyi kaderin eline teslim etmeye hazır bekliyor ama kadim döngü asla oralı değil; ne olursa olsun her zaman başlangıç noktasına, hiçliğin kalbine dönülecek.

Mgła black metali değiştiriyor. Bunu çığlık çığlığa olmayan, hatta neredeyse brutal bile denemeyecek kadar anlaşılır ve ağırbaşlı bir vokal ile, sıradanlığın sınırında dolaşan tremolo melodiler ile yapıyor. Günümüzde black metalin tartışmasız en büyük davulcusu Darkside ve asla susturulamayacakmış gibi görünen ürkünç gerçeklik tellalı M. ikilisi, black metalin ilkel yöntemlerine geri dönerek black metali değiştiriyor.

Yıllardır black metal dinleyen, bu türün çeşitlemelerine alışkın ve hatta belki de onlardan sıkılmış usta dinleyicilerin biraz da retrospektif bir değer ilişkisi kurarak ilk zamanlarından itibaren kolayca benimsedikleri Mgła, türe mesafeli ya da bilgisiz ve yeni başlamak isteyen dinleyiciye de rahatlıkla ulaşabildiği Exercises in Futility sonrasında ise artık herkesin adını bildiği ve hakkında bir şeyler söylemek istediği bir isme dönüştü. Haliyle Age of Excuse‘u bekleyen kitle, birkaç yıl öncesinde Exercises in Futility‘yi bekleyen kitleye oranla kat be kat daha kalabalık ve daha dağınıktı. Fakat Mgła’nın sözlüğünde beklenti veya kendini aşmak gibi kavramlar yer almıyor.

Azim ve gayretin acıdan başka hiçbir getirisi olmayacağını, yetinmemek üzerine kurulu insan doğasının ise bu gerçekle hiçbir zaman başa çıkamayacağını savunan, mizantropi ve nihilizm ile yoğrulmuş bir bakış açısını benimseyip tüm insanlığın kaçmanın yollarını aradığı varoluş ya da değersizlik sorunlarının anlamsızlığını büyük bir özgüven ile haykıran Mgła, temelde kendi müziğini de benzersiz, değerli ya da önemli kılmak için hiçbir çaba göstermiyor gibi görünüyor ve en etkileyici olanı da bu.

10 Ağustos’ta, Age of Excuse II ve Age of Excuse III ile birlikte Exercises in Futility gibi bir şaheseri canlı dinleme fırsatı bulduğum o acayip gecenin sonunda, neredeyse tüm konser boyunca aynı şeyleri yapan Mgła elemanlarının Age of Excuse çaldıkları sırada da değişmeyen, aslına bakarsanız o geceden beri zihnimden tam manasıyla kazıyamadığım görüntülerine dalmış bir halde düşünürken bir gerçeğin farkına vardım; Mgła müziği de tıpkı insanlığın kendisi gibi zaman karşısında kimi önemsiz farklılıklar gösterecek olsa da özünde hiçbir zaman değişmeyecek. Bunu bilmek, Mgła’nın anlattığı o korkunç gerçekleri bilmenin verdiği tarifsiz dehşet ve zayıflık hissinin yanında insana bir parça teselli ve azımsanmayacak bir güç veriyor. Yine aynı ikilinin elinden çıkan ve kimisi epey öznel, kimisi de hiç öznel olmayan nedenlerden dolayı 2018’in en etkileyici albümlerinden saydığım KRIEGSMASCHINE pisliği Apocalypticists‘te yaratıcılığa methiyeler düzerken Age of Excuse‘da ise – her ne kadar kimi küçük farklılıkları konuşacak olsak da – alışılmışlığın, istikrarın hakimiyetine tutunabilmek rahatlatıyor beni.

Belki başka bir grup yapsa üzerinde durulabilecek bir detay olurdu ama Mgła’nın tabiatına yakışacak şekilde, E.V.T. rumuzlu gitarist Piotr’in dişlerini gıcırdatmasıyla açılıyor Age of Excuse. Düşünsenize, Mgła dinlerken bir noktada hezeyan içinde ya da kontrolsüz bir öfkeyle dişlerini gıcırdatmamış biri var mıdır? Sanmıyorum.

Yitik hayaller yerleri kırbaçlıyor,
Bin yıllık çöküşün ağıtları arasında.
Takip edecek bir yol yok,
Sonsuz bir kabusun tekrarı dışında.

Age of Excuse I bu şekilde kapanırken bolluk ve bereket içindeki Babil’in Asma Bahçeleri’nin yıkıntılarından kırbaçlanırken ağlamanın yasak olduğu bir dönemi anlatan utanç verici soykırım müzelerinin duvarlarına kadar gelişimin tarihin hiçbir noktasında görülemeyeceği beyanıyla açılmış oluyor albüm. İnsanlığa ve onun bir parçası olma zorunluluğuna duyulan tiksinmeyle karışık öfkenin dışavurulduğu, acınasılığın betimlendiği, zamanın her şeyin üzerine basıp geçeceğinin ilan edildiği besteler arka arkaya patlıyor insanlığın suratında işte.

Geçmiş albümlere kıyasla tekrar oranı biraz düşmüş Age of Excuse’da ve özellikle Age of Excuse III‘te olduğu gibi kısa süreli olsa da direksiyonu kaos ve devinime devrediliyor. Bu arada ortasında ve sonunda olmak üzere iki defa devreye girip insanın beyin kıvrımları arasında süzülerek ilerleyen o korkunç gitar gerçekten yıpratıyor, mahvediyor her defasında.

Age of Excuse VI ise şu ana kadar Mgła’dan duyduğum en… Sıfatı bulamadım. Mgła’dan duymaya tam da alışamadığım – bayılıyorum, o ayrı – türden bir melodi ile girse de daha düzeni tam oturtamadan M. devreye girip Exercises in Futility göndermeli sözlerle bir anda vitesi öyle bir yükseltiyor ki… History fucking gets over it all! haykırışı sonrasında olan biteni anlamak için her defasında birkaç kez başa sarıp tekrar tekrar dinlemem gerekiyor; kaybolup gidiyorum bir yerlere mutlaka.

In this rotten excuse for a world
At the bottom of the dustbin of history
Let’s just try and pretend
That our corpses still have some class

Mgła’dan istediğim her şeyi buldum Age of Excuse‘da. Biraz daha agresif olabilirdi belki ve bazı tercihler nedeniyle Exercises in Futility kadar etkileyici olması zor bana kalırsa ama Age of Excuse son yılların en iyi black metal albümü olmasa bile Mgła hala son yılların en iyi black metal grubu…

Kurgu metinlerde soluk bir ata bindirdiğimiz Ölüm, aslında insanın ta kendisi ve bir eliyle gözlerini kapatıp olan biteni yok saymaya çalışsa da elinde tuttuğu bıçağın bir yanı her zaman kendine dönük. Özel olduğu sanrısını yaratan aldatıcı görüntüsüne rağmen bir gün düşecek ve düştüğünde bir başkası mutlaka yerini alıp insanlığı yok etmeyi sürdürecek… En azından Mgła ile temennimiz bu.

95/100

---