Seer – Vol. 6

Merhaba.

Kanada denilince birçoğunuzun aklına ilk olarak çılgın atan teknik death metal grupları geliyor belki ve LONGHOUSE ya da VOLÜR gibi istisnaları bir kenara koyarsak Kanada, doom metaliyle meşhur bir memleket değil.

Beş yıl gibi gayet kısa sayılabilecek kariyerine birkaç EP ve iki stüdyo albümü sıkıştıran Seer, bir çeşit doom/sludge harmanı icra ediyor ve grubun geçtiğimiz aylarda yayımlanan ikinci albümü Vol. 6, türü sevenlerin ilgisini çekebilecek bir albüm.

Özellikle solo gitar ve temiz vokal epey geçmişten gelen bir anlayışta ve zaman zaman ritim gitarın da katkısıyla NWoBHM hissi öne çıksa da Vol. 6‘yı denizdeki diğer balıklardan ayıracak kadar baskın değil. Zaman zaman devreye giren blast-beat davullar, bol ekolu çığlıklar ile karanlık tarafa geçmeyi de ihmal etmemişler. Kısacası yine birkaç türle birden iştigal eden bir şeyler var elimizde. Son dönemde özellikle INTER ARMA‘nın muazzam başardığı türler arası geçiş/harman olayında Seer biraz zayıf kalıyor yalnız; Sulphur English gibi bir şeyler beklemek büyük hata olur.

Vol. 6‘nın gücü atmosferinden alıyor ve bu gücün boyutları sizin o atmosfere kendinizi ne kadar kaptıracağınızla doğru orantılı. Gerçek anlamda Seven Stars, Seven Stones ve Frost Tulpa ile doğrudan atmosferik sulara girmelerinin yanı sıra albümün genelinde yoğun bir hava yaratmaya çalışmış Seer ve belli bir noktaya kadar da bunu başarmış. Epik doom metal hissinin yoğunlaştığı, Kyle Tavares – Lee Norton ikilisinden hangisine ait olduğundan emin olmadığım temiz vokallerin devreye girdiği anlardaki atmosferi gayet başarılı. Özellikle bahsettiğim bu iki parçanın ilkinin hülyalı, ikincisinin ise şamanistik halleri epey keyifli. Ancak dediğim gibi, kontrolsüzce içine çekmekten ziyade kendi rızanızla adımınızı atmanızı bekliyor Vol. 6.

Birkaç güçlü rif ve solo dışında genelde yekpare bir ses şeklinde Seer besteleri ve bu durum tek tek şarkıları ayırmakta, belirli bölümlere odaklanıp hafızaya atmakta zorluyor insanı. Bir kısmı tamamen atmosferik geçişlerden ibaret, toplam otuz sekiz dakika gibi kısa bir süreye sahip altı parçadan oluşan Vol. 6 için tatmin edici diyemem belki ama kesinlikle ilgi çekici fikirler barındırıyor. Iron Worth Striking‘in son iki-üç dakikasındaki kafayı albümün kalanında daha çok görmek isterdim örneğin. Ancak bu haliyle orta vadede unutulacak, bir sonraki Seer albümü çıktığında aa böyle bir grup vardı, bakayım bir, dedirtecek kadar olumlu bir intiba bıraksa da ortalama bir albüm işte. Özellikle epik ve ekstrem doom/sludge kırması bir metali aramıyorsanız pek lüzum yok kısacası.

71/100