Misþyrming – Algleymi

Merhaba.

İzlanda black metalinin son dönemde ne kadar etkin olduğu herkesin malumu. Metalperver’de haftada, bilemediniz ayda en az bir tane, İzlanda’dan çıkmış yeni black metal albümü incelemesi yayımlamanın sıradanlaşmaya başladığı bir dönemdeyiz ve bu black metalin devamlılığı adına elbette harika bir gelişme.

Ancak İzlanda black metal sahnesine karşı, kendi çevremde veya internette gözlemlediğim seviyelerde coşku duyduğumdan emin değilim. Elbette heyecan verici gruplar, muhteşem albümler çıktı ve çıkmaya da devam ediyor ama bir yandan da arada gayet ortalama şeyler de haddinden fazla övülüyor gibi geliyor bana. Kısacası İzlanda black metal sahnesini çok sevmek ve saygı duymakla beraber biraz da ayakları yere basan bir tutum sergilemeye çalışıyorum kendimce. Fakat şimdiye kadar İzlandalı olduğunu çoktan anladığınızı umduğum Misþyrming, yeni albümü Algleymi ile bu sakin tavrımı korumakta epey zorluyor beni.

Fırtınanın karşısında durmaya çalışan kuğular gibi insanlar da canları için mücadele veriyorlar. Bir seçim şansları olduğuna inanarak tahammül ediyorlar yaşamaya… Bu sözlerin sonrasında da kahkahalarla gülüyor Misþyrming elemanları, Algleymi‘nin açılışını yapan Orgia‘da. Asmayı bekleyen Dionysos’un adına düzenlenen kaotik, sermest gecelerden adını alan bu enfes açılışın ardından ise Misþyrming’in beste konusunda ne kadar güçlü olduğunu, bütünün atmosferini bozmadan duygudan duyguya nasıl kolayca geçebildiğini gösteren Með svipur á lofti ile Algleymi‘nin gücü iyiden iyiye açığa çıkmaya başlıyor.

İki yıl önce, SINMARA ile yaptıkları split için kaydettikleri Hof şarkısını saymazsak dört yıldır suskun olan Misþyrming’in bu süre boyunca grup olma, ortak karakter ve kimlik belirleme konusunda epey mesafe katettiğini görmek mümkün. İlk albüm Söngvar elds og óreiðu‘ye kıyasla çift gitarın çok daha etkin kullanımı bir yana, ilk albümdeki çiğ, kaotik yapının aksine daha melodik ve rafine beste anlayışıyla grup daha olgun bir karakter sergiliyor. Gitarı temele oturtup kırk beş dakikayı aşan süreler boyunca devamlı olarak kulak kabartmaya, takip etmeye ve kaçırmamaya teşvik edecek akıcı, ısrarcı bir işçilik çıkarınca yağ gibi akıp gidiyor tabii albüm de. Gerçekten yazdıkça yazmışlar, içlerini dökmüşler adeta; ortalama altı dakikaya ulaşan şarkılarda tek bir an bile susmuyor gitarlar.

İlk bakışta öne çıkan parçalardan Ísland, steingelda krummaskuð örneğinde görülebileceği üzere neredeyse ENSLAVED‘den duymaya alıştığımız türden orta tempo ritimler üzerinde gayet özgüvenle takılıyor Misþyrming ve anayurdundan kısır, verimsiz bir çöplük olarak bahsettiği parçanın sonlarına doğru bir anda vitesi yükseltip nihilizm ile sarmalanmış sözlerle beraber dinleyiciyi uçuşa geçirmeyi de ihmal etmiyor elbette. Gitar demişken Alsæla’daki tremolo şovunu da es geçmemek lazım; Dagur Gonzales ve CARPE NOCTEM‘den de tanıdığımız Tómas Ísdal ikilisi muhteşem gitarlarıyla albümü de dinleyiciyi de sürüklüyor kısacası.

Albümün temasına ve sözlere uygun biçimde (Dionysos ipucunu hatırlayın) zaman zaman neredeyse keyif veren, hatta bu tür için neşeli bile kabul edilebilecek melodiler, grubun çok iyi kurguladığı o beyhudelik atmosferi içerisinde öyle güzel bir biçimde sakil duruyorlar ki bunların yüce bir planın küçük parçacıkları olduğu hemen anlaşılıyor ve o sunilik/geçicilik hissi daha bile keyifli kılıyor bu küçük anları. Ayrıca baştan sona dark ambient türünde ilerleyerek albümü ikinci yarısına bağlayan Hælið örneğinde olduğu gibi grubun atmosfer üzerindeki mutlak hakimiyetinin boyutlarını net bir şekilde görebileceğiniz cesur anlar da barındırıyor Algleymi.

Grubun kaotik atmosferini hiç dağıtmadan MGŁA benzeri bir sadelik anlayışıyla çok daha melodik bir yapı benimsemiş olması, Algleymi’nin en büyük başarısı aslında. Akıcı, takip ettiren, rahatlıkla hafızada yer edebilen ve insanın içindeki karanlık, keyifsiz düşünceleri ivmelendirip duygusal açıdan harekete geçirebilen bir albüm ile Misþyrming diğer İzlandalı gruplar için çıtayı epey üst noktaya çıkardı. Grubun potansiyelini bildiğimden yine güçlü bir albüm bekliyordum ama yılın albümü adayı seviyesinde, koca bir sahnenin en iyisi olabilecek düzeydeki bu müthiş albümü beklemiyordum gerçekten. Bazılarının çok coştuğu son birkaç İzlanda black metali albümünde arayıp da bulamadığım her şeyi Algleymi‘de buldum açıkçası; ayakta alkışlıyorum.

95/100

Metalperver’de olan biten şeyleri seviyorsanız PATREON üzerinden Metalperver’e destek olabilirsiniz. Okuduğunuz için teşekkürler.

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇