Vltimas – Something Wicked Marches In

3 Nisan 2019 Korhan Tok 2019, blackened death metal, death metal, Something Wicked Marches In, v, Vltimas

Merhaba.

Eski MORBID ANGEL (David Vincent), MAYHEM (Rune Eriksen) ve CRYPTOSY (Flo Mournier) elemanlarından kurulu süper grup Vltimas’ın 29 Mart’ta yayımlanan ilk albümü Something Wicked Marches In, 2019 için en merak ettiğim, en heyecanlandığım metal hadiselerinden bir tanesiydi. Öyle ki Metalperver’in cürmüne, trafiğine aldırış etmeden grupla röportaj yapmak için Season of Mist’e mail bile attım. Kibarca ufak sitelerden gelen yazılı röportaj tekliflerine vakit ayıramayacak değerli insanlar bunlar ama dilerseniz Avrupa taraflarındaki bir sonraki Vltimas konserine gelin, konser önceki kuliste görüştüreyim sizi 20 dakika, diye cevap geldi Season of Mist’teki yetkililerden. Salaklık bende tabii, koca David Vincent Word dosyası açıp soru mu yanıtlasın bu saatten sonra?

Velhasıl Vltimas çok coştuğum bir hadise. Öyle ki aynı pek çok başka albüm çıkmasına rağmen birkaç gün boyunca yalnızca Vltimas dinleyerek geçirdim. Bu kadar üst düzey üç adam birleşip bam güm death metal yapacak da ben de gidip cart curt grubunun yeni çıkan zart zurt albümüne bakacağım; yok öyle bir dünya tabii. Haliyle son birkaç gündür evire çevire dinleyerek altından girip üstünden çıktım Something Wicked Marches In’in.

Çok dallandırıp budaklanmadan peş peşe rifleri sıralayıp büyük bir özgüvenle saldırıyor Vltimas. Season of Mist’in ve bireysel ağırlıklarının (buradaki gizli öznede neyin ağırlığından bahsettiğimi anladınız, değil mi? haha) gücünü de arkalarına alarak kendi gruplarında çaldıkları şeylerden ilham aldıkları ortada ama pek çok süper grupta göremeyeceğimiz bir özgün grup karakteri sergilemeyi başarmış Vltimas veSomething Wicked Marches In‘in ilk dakikalarından itibaren elemanların gazı dinleyiciye geçiyor.

Kazımasyon rifler, dolu dolu bir modern death metal davulu ve ortam tempoda seyreden, anlaşılabilir ve akılda kalıcı bir vokal ile daha ilk dinlemeden pek çok şarkı veya belirli bölümler yer ediyor zaten hafızalarda. Total Destroy‘un ana rifi, isim şarkısının nakaratı, her ne kadar açılışında yadsınamaz bir Ov Fire and Void benzerliği bulunsa da devamında kendi yolunu çizen ve albümün ağır toplarından birine dönüşen Monolith‘in She is my only… sözleriyle giren bölümü, at koşturan Truth and Consequence‘ın 2:04 civarındaki keskin dönüşü (o ne kötücül gitarlar, o ne kadar cuk oturmuş bir hi-hat oyunu öyle), Everlasting‘in konserlerde büyük ihtimalle can kayıplarına neden olacak muazzam açılışı (0:18’de gezegenler patlıyor adeta) ve kapanış şarkısı Marching On‘un aşırı 90’lar ana rifi ile ortasındaki nefis gitar solosu, ilk kez albümü dinleyen birinin dikkatini çekmesi muhtemel pek çok canavarlıktan bazıları yalnızca. Daha ilk dinlemeden bu kadar akıllarda yer etmesinin temel nedeni ise prodüksiyondaki katmansızlık. Öyle onlarca kanaldan üst üste girmemiş Vltimas ve temiz, net, dümdüz bir kayıt çıkarmış ortaya.

Dahası Something Wicked Marches In, dinledikçe detaylardaki üst düzey işçiliği gözler önüne seren, dinledikçe açılabilen ve düz bir death metal albümü olmanın ötesine geçebilen bir albüm. Özellikle Flo Mournier’in zillerde yaptıkları albümü başka bir seviyeye çekiyor. Bu arada vokal seviyorsanız David’in, gitar odaklıysanız Blasphemer’ın ve davula meraklıysanız Flo’nun performansına odaklanabilir, her defasında bambaşka bir albüm tecrübesi yaşayabilirsiniz. Her biri kendi enstrümanında ayrı ayrı şova koşmuş ve bunu Vltimas’ın bütünlüğünü zedelemeden yapmış olmaları da ayrı bir takdir konusu. Fakat David Vincent’a özel bir dikkat etmenizi isterim; yıllardır böyle dana bir performans duymamıştı kulaklar David ağabeyden.

Bu kadar büyük yeteneğe sahip, yıllardır piyasanın içinde profesyonellerden daha azı beklenemezdi herhalde ama Something Wicked Marches In senenin en iyi death metal albümlerinden biri. Ulver’den Paradise Lost’a, Myrkur’dan Ghost’a kadar pek çok önemli isimle çalışmış yapımcı Jaime Gomez Arellano da kimsenin performansına gölge düşürmeden enfes bir prodüksiyona imza atmış. Bir tek Diabolus Est Sanguis‘in başındaki vokalin neden tüm albümden bu kadar farklı duyulduğunu anlamadım ama her seferinde batıyor kulağıma. Hadi bir de tüm bestelerin üç aşağı beş yukarı aynı çizgide seyrettiği ve bu yüzden şarkıların birbirine karışabildiği, beste aşamasında biraz daha çeşitlilik gözetilebileceği notunu düşmüş olayım. Sırf eleştiri olsun diye değil, hakikaten kırk dakikalık tek bir death metal şarkısı dinliyormuş hissi geliyor bazen. Ya da ben üç-dört günde otuz defa dinlediğim için biraz kafam bulanmış olabilir artık.

Uzun lafın kısası laf olsun diye değil, hakikaten güçleri birleştirip ortalığın tozunu attırmak için kurulmuş bir grup olduğunu ispatladı Vltimas ve Something Wicked Marches In, hayvan çocuğu MISERY INDEX ve yakında buralarda tartışacağımız WRETCHED FATE albümleriyle birlikte 2019’un en oturaklı death metal albümlerinden biri olarak kayıtlara geçti şimdiden. Eğer death metal seviyorsanız 2019’un mutlaka bilmeniz gereken işlerinden biri; ıskalamayınız.