Blut Aus Nord – Deus Saluti Meæ

BLUT AUS NORD’un günümüz üçüncü dalga black metalinin şekillenmesindeki rolü hakkında uzun uzun konuşmak, grubun adı her geçtiğinde sanki bir gereklilikmişçesine yüzeye fırlıyor; fakat bu defa bunu yapmaktan kaçınacağım, zira daha önce bundan uzun uzun bahsettim. Onun yerine kısaca şunu tekrar göz önüne çıkartmakta fayda var belki: BLUT AUS NORD’un diskografisi sanki iki farklı grubunkini bir araya getirmiş gibi. “Memoria Vetusta” serilerinin başını çektiği bir takım albümler tam bir atmosferik black metal grubu tarafından üretilmiş gibiyken, sitede var olan diğer kritiklerin ait olduğu albümler ise adeta bir endüstriyel metal grubunun elinden çıkma gibi. Dolayısıyla yeni bir BLUT AUS NORD albümü haberi alınca en azından kapağını görene kadar hangi iki koldan birinden bir şeyler duyacağımızı çok iyi kestiremiyoruz.
 

 
“Deus Saluti Meæ”nin kapağını gördüyseniz (yukarıda bir yerde var, hatta aşağıda bir yerde de var) ve grup hakkında üstünkörü bir bilginiz dahi varsa tahmin edebileceğiniz üzere bu albüm, daha iyi daha kötü diye değerlendirmekten ziyade “çok daha tuhaf” olarak sınıflayacağım ve “The Work which Transforms God”ın hala zirvesinde oturduğu ikinci kola ait. Daha önceki albümlerin gidişatına göz atacak olursak, hangi kolda olduğunu görmenin bile aslında BLUT AUS NORD’dan nasıl şeyler duyacağımızı kestirmeyi pek kolaylaştırmadığını söyleyebiliriz. “777” üçlemesindeki albümlerin bırakın aynı kolu, aynı damardan beslenmesine rağmen birbirinden ne denli farklı olduğu bile bunun kanıtı gibi. Lafı evirip çevirip varacağım nokta şu ki; maalesef “Deus Saluti Meæ”de bu farklılığı yaşama fırsatını pek bulamıyoruz.

“Deus Saluti Meæ” şüphe götürmez bir şekilde bir BLUT AUS NORD albümü olmakla beraber, bu şüphe götürmemezliğin biraz fazla ileri gitmesi bir nebze bir eksikliğe sebep oluyor. Sanıyorum ki uzun ve görkemli kariyerinde ilk defa grubun arkasındaki deha Vindsval yeni bir şeylerden kaçınma rahatlığına kendisini bırakmış. Bir yandan albümde hiçbir şey bir BLUT AUS NORD dinleyicisini hayal kırıklığına uğratmayacak düzeyde ve halen genel kategoride eşsizken, bu defa BLUT AUS NORD kariyeri içinde eşsiz olan hiçbir şey bulamamak ufak bir üzüntü kaynağı. Grubun EVANGELIST ile yaptığı “Codex Obscura Nomina”da nasıl başyapıtlara imza attığını gördükten sonra (ki bunun kritiğini yazmamış olmamı çok yadırgadım şu anda) yükselen beklentiler bu üzüntünün yegane kaynağı da olabilir elbette; ama Abisme’nin vokal karakteristiklerini “777 – Sect(s)”de, ne bileyim Impius’un davul yapısını “The Work which Transforms God”da görünce ve karşımızdaki grup bu denli devasa bir grupsa, duymak istediğimiz şeyler elbette ki herhangi bir zamanda herhangi bir gruptan duymak istediklerimizden farklı olup bir burukluğa sebep oluyor.

Elbette ki BLUT AUS NORD’dan yeni şarkılar duymak bile aslında yeterince heyecan verici. Bu denli büyük çığırlar açan bir grubun halen bu denli yüksek bir üretkenlikle durmaksızın bizi ödüllendiriyor olması düşünce baya harika ve ileride uslanmaz birer black metal neferi olacak evlatlarımıza aşırı hevesle anlatacağımız güzel anlar. “Deus Saluti Meæ”nın tek problemi, grubun belli bir kolda yaptığı albümlerin kısa (ve evet, çok kısa!) bir özeti gibi olması. Onun dışında kusur bulmak pek mümkün değil. Aşağıda göreceğiniz puan da, albümün kapağında BLUT AUS NORD yazdığı için aslında olacağından daha düşük, onu da ekleyeyim.

77/100