Battle Dagorath – II: Frozen Light of Eternal Darkness
BATTLE DAGORATH’ın geçtiğimiz yıl çıkan ve Ocak ayında kritiklediğim ”I: Dark Dragons of the Cosmos” albümünü oldukça beğenmiş ve övmüştüm hatırlarsanız. Hatırlamazsanız diye de oraya bağlantı olarak koydum, okuyup hemen hatırlayabilirsiniz, hizmette sınır yok arkadaşlar. Ehm. O yazıda, solo projesi birkaç yıldır sessiz halde olan dark ambient efsanesi Vinterriket’in albümü nasıl çok da fazla özelliği olmayan ve vermeye çalıştığı soğuk atmosfere güvenen bir black metal albümünden daha üst seviyeye çektiğinden bahsetmiştim. Devam etmekte olan bir konseptin ilk parçası olan ”I: Dark Dragons of the Cosmos”, final ürünü olarak taş gibi bir albüm olmuştu açıkçası. Uzun süreli şarkıları ve bir saatlik süresiyle göz korkutucu gibi gözükse de bir şekilde akıp geçiyordu.
Konseptin ikinci ayağı ise ilk albümden neredeyse tam bir yıl sonra karşımıza çıktı ve ilk defa dinlemeden önce açıkçası çok fazla şey bekliyordum. Daha fazla şarkı, daha uzun bir çalma süresi vadeden albümle ilgili beklentilerimin sebebi ise en başta elbette ki Vinterriket idi. İyi yapılan bir dark ambient eserinin süresi uzadıkça etkileyiciğinin artması hiç de az rastlanan bir şey değil. Hele ki işin başında ustalardan biri, “Zeit-Los:Laut-Los” gibi 40 dakikalık bir şaheseri yapan bir şahıs olunca.
Hiç beklemediğim bir şekilde ise “II: Frozen Lightning of Eternal Darkness” halefinden çok geride kalıyor. 80 dakikaya yaklaşan süresinde atmosferi pekinleştirmek bir yana, bazen dinleyicinin dikkatini toplamayı bile başaramıyor. İlk albümde ambient pasajların dışında kalıp derin bir black metale dalan kısımlarda bile vasatın üzerinde, buz gibi riflerle belli bir hissiyat yakalayan, atmosferiyle benzer rifler kullanarak olmasa bile etrafın ısısını emme açısından IMMORTAL’a, DISSECTION’a yakınsayacak BATTLE DAGORATH bu defa bu alanlarda dahi zayıf kalmış ve bu da albümün büyük çoğunluğunun vasatın altına düşmesi anlamına geliyor.
İkinci yarısında biraz toparlasa da bu defa da “II: Frozen Lightning of Eternal Darkness”ın süre sıkıntısı iyiden iyiye ayyuka çıkmaya başlıyor. Ayyuka kelimesini bir şekilde kullanmamı sağladığı için puanını biraz yükselteceğim albüm, hele ki gerekli ruh halinde değilseniz (ki oraya gelene kadar doğru ruh haline girmeniz için pek de yardımcı olmuyor şarkılar da) bazen bitmek bilmiyor gibi geliyor insana. Durum öyle olunca da arada Fire Born from the Seer’s Light gibi doğru yerde, doğru zamanda dinlenilse taş gibi kabul edilebilecek şarkılar güme gidiyor.
Bir önceki albüm için çıktığı yılın gazabına uğradı demiştim; bu defa ise yeraltı black metal için çok iyi, yerüstü black metal için ise çok da parlak olmayan bir senede grubun daha bilinir bir düzleme geçmesi için elindeki fırsatı kendi gazabına uğrayarak kaçırdığından söz edebilirim maalesef. Eğer ki ilk albümün umut vadediciliğini bir seviye daha yukarıya çıkartsaydı BATTLE DAGORATH yılın en iyi albümlerinden birini çıkartabilirdi; albümün bu haliyle ise açıp tekrar “I: Dark Dragons of the Cosmos” dinlemek için bir yıl sonra gelen bir hatırlatma yaratmış olmaktan ileriye gidemiyor maalesef.
68/100
