Mastodon – Cold Dark Place EP
“Emperor of Sand” çıkmadan önce MASTODON cephesinden ilginç haberler almıştık hatırlarsınız. Grubun iki CD’lik bir albüm çıkartacağı, CD’lerden birinin tek başına Brent Hinds tarafından yazılan şarkılardan, diğerinin ise grubun gerisi tarafından yazılanlardan oluşacağı gibi söylentiler vardı. Sonunda elbette ki böyle olmadı; ancak “Cold Dark Place” ile ilgili söylentiler ortaya çıkınca itiraf etmek gerekirse birçoğumuz bu söylentilerdeki gizli albümün gelmekte olduğunu düşündük. Sonuç olarak böyle de olmadı. Yazının bu girişi de bir yere bağlanamadı şimdi böyle olunca. Canımız sağ olsun.
Biraz somut bilgiyle devam edelim. “Cold Dark Place” dört adet şarkıdan oluşan, 22 dakikalık bir EP. İçerdiği şarkılardan daha önce single olarak da yayınlanan Toe to Toes “Emperor of Sand” çalışmaları sırasında, geri kalan üç şarkı ise “Once More ‘round the Sun” çalışmaları sırasında kaydedilmiş şarkılar. Hal böyle olunca aslında ortada yeni bir iş olmadığı gerçeği var, bu bir kenarda dursun. Diğer kenara da, şarkıların o ya da bu sebepten dolayı albümlere koyulmayan şarkılar olduğunu koyalım. Elbette ki şarkıların ruhunun albümlere uygun olmadığı düşünülmüş ve bu sebepten dolayı albüm dışında bırakılmış olma ihtimalleri var; fakat bence şarkılar basitçe bu iki albümde yer alacak kadar iyi değiller. Ki “Emperor of Sand”in büyük ihtimalle en zayıf MASTODON albümü olduğunu da göz önüne alınca, “Cold Dark Place” EP’si için iyi bir şeyler söylemek gayet zorlaşıyor. En azından benim için.
Açılış şarkısı North Side Star sanıyorum ki EP içinde en çok ışık veren şarkı. Biraz su kaynatmış bir BEE GEES gibi başlayan, ilerledikçe biraz da olsa “Crack the Skye” havaları veren, özellikle dördüncü dakikasından itibaren coşumlanan ve güzelleşen parça her ne kadar EP’nin geri kalanı için ümit veren bir şeyler gösterse de gittikçe hevesin kursakta kalması deyimini canlı canlı yaşıyoruz maalesef. Toe to Toes’un orası burasında fırlayan güzel vokal melodileri dışında gerçekten pozitif bir taraf bulmakta zorlanıyorum. Hele ki son şarkı herhalde MASTODON’un yaptığı en zayıf, hatta ileriye gideyim, gereksiz şarkılardan biri olsa gerek.
Çok fazla uzatmak istemiyorum. Bir üst paragraftaki gereksizlik kavramını benim gözümde bütün bu EP için de bahse sokmak gayet mümkün. MASTODON’un o kendine has havasını çok özlediyseniz ve MASTODON’suz kalamıyorsanız açıp dinlersiniz, belki seversiniz bile hatta. Ama bu EP hiç çıkmasaydı da açıkçası çok bir şey fark etmezdi, ve zannediyorum ki bir ay sonra herkesin unutup gittiği bir şey olacak zaten. Bir tek kapağı çok iyi.
64/100
bu yıl çıkan albüm ile EP’yi yanyana koysalar ben bu EP’yi seçerim. bu nedense bana çok daha fazla Mastodon hissettirdi.
Hissiyat olayına katılıyorum; fakat buradaki şarkılar o kadar özelliksiz ki katlanamıyorum hahah.
Mastadon’Un kapak tasarımları hep muazzam zaten <3
Bu sene alternatif bir Mastodon albümü dinlemek isteyenlere Brann Dailor’ın içinde olduğu Arcadea’nın albümünü tavsiye edebilirim, çok iyi iş.