Moonspell – Darkness and Hope

Henüz bir yaşını bile doldurmamış genç bir site olmanın en büyük avantajlarından bir tanesi, gün geçtikçe genişletiyor olsak da kritik arşivimizin genelde daha güncel albümlerden haber vermeye yoğunlaşmak sebebiyle eski ama hem birçok insanın hayatında hem de metal dünyasında iz bırakmayı başarmış albümler konusunda eksiklikler barındırması. Evet, buna bir avantaj olarak bakıyorum, çünkü bu hem bizlerin yavaş yavaş (da değil de neyse) geride bırakmakta olduğumuz gençliğimizin güzel anılarına ev sahipliği yapmış bu albümlere dönüp bakma özgürlüğümüz olduğu anlamına geliyor, hem de albümlerin kendileri yazıldıkları zaman belki yaş gereği onlardan haberdar olmayan ya da onlara fazla şans vermemiş okuyucularımız için sayfanın tepesinde yer alıp ilgi çekecek bir konumda oluyorlar; arşivin derinlikleri yerinde.

Aşırı uzun bu girizgah tamamen gençliğimde en sevdiğim, en çok dinlediğim albümlerden biri olan “Darkness and Hope”u yıllar sonra da olsa şöyle doya doya inceleme fırsatı bulmuş olmamın mutluluğundan doğdu. Kariyerinin başında oldukça sert işlerle yola koyulan, sonradan daha gotik işlere kayan ve hatta elektronik/darkwave gibi işlerle flörtleşen, ve günümüze ilerledikçe tekrar sertleşip “köklerine dönen” ve bu gidişatta yörüngesini bir nebze de olsa PARADISE LOST’a benzetebileceğimiz MOONSPELL, onlar kadar olmasa da birçok metal dinleyicisinin gözünde etraftaki en üst düzey gruplardan bir tanesi. Karşınızdaki gotik metal klasiği de, tartışmaya %100 kapalı olmamakla beraber, belki de en iyi albümleri.

Zaten romantik bir taraf barındırsa da aslında ağlaklıktan tamamen uzak gotik kültür içinde HIM ve benzeri grupların oluşmasına yardım ettiği ve maalesef ki tüm bu alt kültürün adını ciddiye alınabilirlikten uzağa sürükleyen “aşk metali” mahlaslı “emo” oluşumların ve kadın vokalli senfonik metal gruplarının nedense kendilerine bu alt tür şemsiyesini yakıştırmasıyla büyük bir kitlenin gözünde değersizleştirdiği gotik metalin, özünden kopmadan ve ustalıkla yapıldığında nasıl eserler barındırabildiğinin resmi adeta “Darkness and Hope”. Dev Portekizli Fernando Ribeiro’nun tok, bir vampirin sesi nasıl olabilirdi diye sorulsa örnek gösterilecek doygun sesinin elbette ki en büyük silahlarından biri olduğu MOONSPELL, her şeyi onun ellerine bile bıraksa gayet güvende olacakken “Darkness and Hope”un da içinde olduğu klasik albümlerinde grup halinde her şeyi doğru yapmaya çabalayarak gereken minimum efordan çok daha fazlasını sergileyerek kendisini çok değerli yapan en önemli unsuru ön plana çıkartıyor: bütün olmak.

Geleneksel metal tınısı üzerinde deneyler yapmaktan kaçınmayan, hatta “Sin/Pecado” gibi albümlerde iyiden iyiye bu tınıdan uzaklaşan grup, “Darkness and Hope”ta ise ekstremlikten fazla uzaklaşmadan bu yapıları müziğinin içine entegre ederek daha net bir dengede var oluyor. Ghostsong ile üzerken, Firewalking ile heyecanlandırırken, Made of Storm ile, ee, değişik duygulara sürüklerken hep sabit olan da bu bütünlük hissi. Albümde gitarlar ve klavyeler muazzam bir ahenk içinde birbirlerini tamamlasınlar diye yazılmış. Bunların üzerine bir de davulların albüm boyunca yaptığı şovun tıpkı How We Became Fire’ın son iki dakikasının nefis bir örnek olduğu gibi katılmasıyla birlikte yapbozun parçaları tek tek yerlerine oturuyor.

Öncesinde gelen “The Butterfly Effect” kadar elektroniğin içinde boğulmayan, peşinden gelen “The Antidote” kadar karanlık olmayan, “Wolfheart” kadar gençlik heyecanı veya “Extinct” kadar olgunluk içermeyen “Darkness and Hope” bütün bunların tam ortasında yer almasıyla MOONSPELL’i en iyi tarif eden albüm desek yanlış olmaz büyük olasılıkla. Kariyerlerinde öyle ya da yer bulmuş her unsurun ucundan kıyısından yer aldığı; brutal vokallerle süslense de temelin Ribeiro’nun büyüleyici temiz vokaliyle atıldığı, klavyeler her an destek için hazır olsa da asıl gücünü gitar melodilerinden alan ve bir araya getirdiği her şeyi “işte ben buyum” diye ortaya koyabilen, çok büyük bir albüm “Darkness and Hope”.

Bonus şarkı olarak albümün bazı versiyonlarında yer alan Mr Crowley cover’ını da bir yerlerden bulup dinlemenizi tavsiye ederek satırlarıma son vereyim yavaş yavaş. Çok uzun zamandır birlikte çalan ve günümüzde hala nefis albümler üretmeye devam eden MOONSPELL’in başarısız bir deney olarak görülebilecek “The Butterfly Effect”ten sonra “Sin/Pecado”nun en güzel yanlarını alıp kendi çıkış noktasına entegre edip böyle bir albüm çıkartması belki de grubun bu günlere kadar gelmesini sağlayan en önemli şeylerden bir tanesi. Sırf bu yüzden bile değeri epeyce yüksek bir eser “Darkness and Hope”, ve defalarca dinlenilip evde boru gibi bir sesle eşlik edilmesi neredeyse elzem.

92/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇