Klasik Bir Cumartesi: Celtic Frost – To Mega Therion
Micheal Jackson’ın Thriller albümüyle tam 8 Grammy kazanıp dünyayı ele geçirdiği, İndira Gandhi’nin suikaste kurban gittiği ve çeşit çeşit başka olayların yaşandığı 1984 yılında, İsviçre’nin Zürih kentinde kendi halinde gitar kazıyan, davul döven HELLHAMMER‘ı 2 senelik bir sürecin sonunda dağıtmaya karar veren Tom G. Warrior ve Martin Ain, Helhammer’ın köklerinden beslenmesine karşın daha stilistik, daha vahşi ve daha yırtıcı bir grup kurmak için bir araya gelmişti.
İsmini J.R.R. Tolkien’ın Yüzüklerin Efendisi eserlerinde yer alan, Orta Dünya’da yürümüş en korkunç varlıklardan Ungoliant’ın soyundan gelen Shelob’un mesken tuttuğu ürkütücü geçitten alan heavy/doom metal efsanesi CIRITH UNGOL‘dan esinlenerek iki kelimeden oluşan bir isme sahip olma hevesinin bir sonucu olarak adı CELTIC FROST koyulan bu yeni grup, VENOM ve BATHORY gibi gruplarla birlikte ekstrem metalin -daha da özgül olurak black metalin- temellerini atacaktı.
Gerçekten de ilk Celtic Frost albümü (Morbid Tales’i E.P. olarak değerlendiren taraftayım) To Mega Therion öyle büyük, öyle güçlü ve o kadar özel bir albüm ki altında ezilmeden nasıl hakkında bir şeyler söyleyebileceğimi tam da bilemiyorum aslında. Zira hali hazırda daha yeni yeni benimsenmeye başlanmış kurallar ve kalıplar bütününü tamamen yıkarak yepyeni bir müzikal tavır ve vizyon ile NIRVANA‘dan tutun DARKTHRONE’a, OBITUARY’den GORGOROTH’a, SEPULTURA’dan PARADISE LOST‘a kadar pek çok grubu etkilemeyi başarmış, yüzlerce müzisyene “biz de bunun gibi bir şeyler yapmalıyız,” heyecanı yaşatmış ve kısacası gerçekten de ekstrem metal denen, günümüzde binlerce grubun onlarca farklı alt kolunu yaratarak akıl almaz büyüklükte bir piyasaya dönüştürdüğü bir türün temellerini neredeyse tek başına atmış bir albüm To Mega Therion.
Özellikle “Alien” serisi için yaptığı çizimleriyle tanınan büyük usta Hans Ruedi Giger’in “Satan I” eserinden oluşan ve çok büyük bir kesim tarafından gelmiş geçmiş en iyi albüm kapaklarından biri olarak görülen efsane bir kapağın altında yatan To Mega Therion, boğuk kaydı ve okültizm ile sarmalanmış, sülfür kokan ağır havasıyla atmosfer açısından akıl almaz bir seviyede bulunuyor. Claudia-Maria Mokri’in konuk vokalleriyle, Reed’in timpanisiyle, karanlık güçlerle çevrelenmiş, üzerinde kara bulutların, şimşeklerin eksik olmadığı, taş duvarlarının arkasından uğursuz seslerin yükseldiği bir kale To Mega Therion. Helhammer ile başlayan korkunç deneyler silsilesinin başarıya ulaştığı ve histerik, tiz kahkahaların yükseldiği bir zafer anı.
Kendisinden önce yapılmış hiçbir albümün ulaşmayı başaramadığı bu tehditkar, tekinsiz ve ürkünç havayla dahi kitlelere ilham kaynağı olması bir yana, Tom G. Warrior’ın dönem itibariyle çığır açıcı, ufuk genişletici gitar fikirleri, yüzlerce vokaliste ışık tutan vokali ve Reed St. Mark’ın ekstrem metal davulculuğunu şekillendiren davul örüntüleri ile atmosferinden bağımsız bir şekilde de akılları alıyor To Mega Therion. BLACK SABBATH’ın menhus havasını anımsatan gitarlarla SLAYER’ın hırçın tavrının kapkara bir karışımı olarak nitelendirdiğim müzik hakkında eleştirilebilecek tek nokta dinleyici dostu, kolay içine girebilir olmaması herhalde ancak ben bu noktada rahat alışabilir olmanın aldatıcı büyüsüne kapılmaktansa 40 dakika süren albümün hiç tekrar düşmeden dengesini koruyabilmesi karşısında büyülenip kalmayı tercih ediyorum. Tekrar demişken, ben de kendimi tekrar etmeye başlamadan evvel kapanışa geçelim artık.
Bu noktada genç nesillerin diğer pek çok olguya yaklaşımlarındaki genel tavrın aksine, metal müzik söz konusu olduğunda geçmişteki klasik albümleri günümüz şartlarıyla değerlendirme hatasına düşmeden, bağlamı doğru belirleyerek öncü grup ve albümlere gereken ilgiyi, saygıyı ve sevgiyi gösteriyor olabilmeleri üzerinden bir şeyler yazıp öyle kapatmayı düşünüyordum ama sanırım To Mega Therion gibi bir albümden bahsederken bu kadar ılıman cümleler kuramayacağım. O halde şöyle, içimden geldiği gibi yapalım:
Ya bu albümü seviyorsunuzdur ya da metalci değilsinizdir.
100/100
