Ereb Altor – Ulfven

EREB ALTOR’u kimi açılardan zayıf bulsam da, BATHORY’yi öylesine çok seviyorum ki onları kendisine çok bariz bir şekilde idol bellemiş, adeta adım adım onların izinden giden, tamamı BATHORY cover’larından oluşan bir albüm dahi çıkartan ve hatta zaman zaman kendi şarkılarında da onların utanmaz bir imitasyonu haline dönüşen EREB ALTOR’u da çok sevmekten başka çarem pek kalmıyor.

Üstteki paragraftan bir nebze de olsa EREB ALTOR’un kötü bir grup olduğu anlamı çıkıyorsa affola; zira değiller. Yapmak istediği şeyi çok net bir şekilde bilen grupların zaten aşırı bir çaba göstermedikleri sürece çok kötü olabileceklerini de pek düşünmüyorum ve dediğim gibi, bu İsveçliler o konuda hiçbir şüpheye yer bırakmıyorlar. Sorun şu ki, BATHORY bu Viking/Black metal denen şeyi öyle iyi yaptı ve çıtayı artık gözün zor gördüğü öylesine yüksek noktalara koydu ki, haliyle beklentiler de biraz fazla yüksek.

İlk iki paragrafta EREB ALTOR kadar BATHORY’den de bahsettiğimden çıkartabileceğiniz üzere karşımızda aşırı orijinal, çığır açıcı bir grup yok, ve açıkçası “Ulfven”de de grubun önceki işlerine göre o yönde ne bir çaba, ne de bir ışık var. Zaten yukarıda da bahsettiğim, tamamı cover’lardan oluşan ”Blot – Ilt – Taut” geçtiğimiz yıl, ondan önceki ”Nattramn” ise ondan bir önceki yıl çıkmıştı. Sanıyorum ki onlar da farkındadır ki bu işte çığır açmak için büyük olasılıkla azıcık kafayı toplayıp, belki birkaç yıl ara verip işe biraz daha eğilmek gerekiyor.

Yine de hep belli bir seviyenin üzerindeki kalitesini koruyan EREB ALTOR, neyse ki ”Ulfven”de de bir istisnaya imza atmıyor. Hem İsveççe hem de İngilizce şarkı sözleri barındıran albüm ufak bir konuşma pasajı ile açılıyor. İntro’nun ardından, albümün asıl açılışıyla birlikte ise grubun en kuvvetli yönlerinden biri olan temiz vokaller ile karşılanıyoruz. Açık konuşmak gerekirse grup bu temiz vokallerin domine ettiği epik Viking metal işini çok iyi kotarıyor. En synd svart som sot bu konuda nefis bir örnek mesela: Vikings dizisinin herhangi bir savaş sahnesinin arkasına koysanız adeta cuk oturur. Şarkıların havada uçan baltalar, fışkıran kanlar ve yanan gemiler için yapıldığı konusunda hiçbir şüphe bırakmıyor kafada. Bence grubun asıl problemi ise işin daha black metal kısmına kaydıklarında başlıyor. Açık konuşmak gerekirse hem bu daha sert pasajların yazımında, hem de direkt olarak brutal vokallerin icrasında çok etkileyici işler çıkartamıyor EREB ALTOR. Hemen bir sonraki şarkı Av blod är jag kommen aslında büyük bir potansiyele sahipken bu eksikliklerin, ya da belki vasatlıkların demek daha doğru olur, etkisiyle ortalama bir şarkı olmakta kurtulamıyor.

Neyse ki kendini kurtarabilen şarkı sayısı da hiç az değil ve bunların en başında da albümü kapatan, 10 dakikanın üzerindeki süresinin hakkını sonuna dek veren Bloodline geliyor. Doğrusu grubun şimdiye dek hissettirdiği potansiyelinin dahi üzerinde, yılın en iyi şarkılarından biri olmaya aday bir eser olmuş. Bir gün olur da tamamı Bloodline seviyesinde şarkılardan oluşan bir albüm çıkartsa eminim ki EREB ALTOR’un adını başka yerlerde, başka seviyelerde anmaya başlarız. Şu anda ise türü halihazırda seven dinleyicilerin epeyce keyif alacağı; ama maalesef bundan fazlasını da vadetmeyen bir düzeyde üretmeye devam ediyorlar. Fakat Bloodline çok iyi ya.