The Sarcophagus – Beyond This World’s Illusion

Türkiye’nin en uzun soluklu metal oluşumlarından bir tanesi olan THE SARCOPHAGUS ta 1996’dan beri piyasada olsa da bizlere sunduğı kayıtlar açısından oldukça seçici bir grup. 2009’daki ilk albümüne kadar iki EP ve bir demo dışında bir şey yayınlamayan Ankaralı oluşum, “Hate Cult” EP’si ve “Towards the Eternal Chaos” albümünde vokallerde İsveçli SHINING’in değişik vokalisti intihara meyilli manyak Niklas Kvarforth’u barındırarak Türk metal dinleyicilerinden epey bir “nereloluyor” toplamayı başarmıştı. Elbette ki yüzlerce rakibi olmasa da ülkeden çıkmış en iyi birkaç black metal albümünden biri olarak gördüğüm “Towards the Eternal Chaos”tan sekiz yıl sonra ise THE SARCOPHAGUS ikinci albümü “Beyond This World’s Illusion” ile nihayet tekrar bizi tepelemeye geldi.

Albümün kadrosunda kurucu üyelerden yalnızca Burak Sümer’in kaldığını belirtmek gerek. Basları RAVEN WOODS’dan Ozan Yıldırım üstlenirken, Kvarforth’tan boşalan vokal koltuğuna ise Rus Mørkbeast kurulmuş. Elbette ki albümü dinlerken ilk kulağa çarpacak şey de Kvarforth’un kendine has vokal tarzının kaybolduğu oluyor. Mørkbeast’in brutallik konusunda bir eksiğinin olmadığını rahatça söyleyebilirim; fakat konu yırtıcılığa gelince işler biraz değişiyor. Karşımızdaki vokal en üst düzeyde bir gırtlak paralama eforundan ziyade müziğe bir death metal atmosferi de katan daha “evil” bir yaklaşım sergilendiği izlenimini veriyor. Bu yaklaşımı kötülüyor ya da tercihleri sorguluyor değilim; hatta albümü ilk birkaç çevirişimden sonra albümün Paolo Girardi’nin usta ellerinden çıkma dünyadışı kapağıyla birlikte bu vokal tarzının albüme kattığı ekstra atmosferin fazlasıyla hoşuma bile gitmeye başladığını itiraf etmem gerek.

Vokallerin icra biçiminin yanında prodüksiyonda ona biçilen katmanın derinliği sebebiyle de yırtıcılıktan biraz uzak kaldığını düşündüğümü de ekleyeyim. Genel olarak tüm enstrümanların apaçık seçilebildiği tınıdan oldukça hoşnut olsam da biraz tavana vurulmak suretiyle ana sahneyi devralan gitarların burada biraz rol oynadığı bir gerçek.

Nihayet asıl müziğe gelecek olursam, “Beyond This World’s Illusion”dan feci keyif aldığımı söyleyerek başlayabilirim. Blast beat’ler ve melodik ama bir yandan da çiğ bir atakla başlayan albümün genelinde 90’lar İskandinav (ama çoğunlukla İsveç) black metali ilhamının büyük bir rol oynadığını görüyoruz. Akla gelecek gruplar arasında MÖRK GRYNING’in başı çektiğini düşünsem de dokuz şarkılık bu serüven boyunca türün devlerinden birden fazlasını akla düşürecek güzelliklerle karşılaşıyoruz. Daha çok fazla senfonikleşmediği dönemlerdeki EMPEROR’ın melodik yapısını, o kadar soğumasa da (ki soğuyanını görmedim) DISSECTION’ın kötücüllüğünü ya da DARK FUNERAL’ın amansız black metalini albümün gidişatı içinde tecrübe edebiliyoruz.

Yapı itibariyle baştan sona oldukça agresif olsa da THE SARCOPHAGUS albümde sürekli bir saldırı halinde kalmamayı tercih ederek dinleyici yormamayı başarıyor. Orada burada dağınık olarak kullanılan klavyelerin ve hatta akustik gitarların nefes aldırmasıyla (ki adı Triumphant Divine Terror olan bir şarkıda duymayı bekleyeceğiniz bir şey değil normalde ahah) ve ara ara temponun atmosferi dağıtmadan yavaşlayıp yukarıda bahsettiğim kötücüllüğü pekiştirmesiyle albüm tek boyutlu olma tuzağına düşmekten kendini kurtarıyor.

İkinci dalga black metalini, taramalarınızın arasında bol melodiyi seviyorsanız THE SARCOPHAGUS’un uzun zaman sizi oyalayacak taş gibi bir albümle geri döndüğünü söyleyebilirim. Tıpkı Ankara’da metal konseri izlemeyi bir başka keyifli hale getiren seyirci kitlesinin ülkede bence en iyisi olması gibi, Ankaralı metal gruplarının da ülkenin en iyi işlerini yaptığı düşüncemin bir kez daha pekişmesini sağlayan “Beyond This World’s Illusion”, “Türkiye’den iyi metal albümü çıkmıyor yea” diyenlerin suratlarına suratlarına vurulası bir albüm.

83/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇