Havok – Conformicide

HAVOK bence 2000’li yıllarda kurulan en önemli thrash metal gruplarından bir tanesi. Özellikle 2011’de çıkarttıkları “Time is Up” ile 2010’lu yılların en iyi thrash albümlerinden biri çıkartan grup, icra ettikleri retro-thrash’i gerçekten hakkını vererek yapıyor. Vokalist/gitarist David Sanchez’in amansız ritimleri ve kimi zaman biraz daha sert bir Dave Mustaine gibi tınlayan zehir dolu vokalleri şimdiye dek HAVOK’u çok iyi bir grup yapan ana etmenlerken, karşımızdaki “Conformicide” ile bunlara birkaç bir şey daha ekleniyor, ki ne güzel, değil mi?

Daha henüz albümün ve dolayısıyla açılış şarkısı F.P.C.’nin ilk dakikalarından dikkatinizi çekecek en güçlü yan gruba yeni katılan, JOB FOR A COWBOY ve CEPHALIC CARNAGE’dan tanıdığımız Nick Schendzielos ve basları olacak. Biraz geriye dönüp en son ne zaman bir thrash metal albümünde basların boğuk mikslenmediğine rast geldiğinizi bir düşünün, sonra da “Conformicide”ı açıp bas gitarın burada nasıl en ön plandaki enstrümanlardan biri olarak kullanıldığını duyup şaşkınlık – hayranlık arası bir duyguya bırakın kendinizi. Schendzielos beş telli bas gitarıyla yalnızca müziğin bir parçası halinde hareket etmekle kalmayıp, bazen tamamen şovu çalıyor diğer enstrümanlardan; kimi köprülerde tamamen ana unsur haline geliyor, hatta bazı gitar sololarında bile rahat durmayıp olmayacak işler yapıyor.

Elbette basın bu kadar ön planda olmasını sağlayan en büyük unsur albümün prodüksiyonu. Steve Evetts’in elinden çıkma iş sayesinde tüm enstrümanlar kendilerini fazlasıyla gösterme fırsatı buluyorlar ve herhangi bir müzik dinleme servisinde bulacağınız kalitede versiyonlarda bile albüm müthiş keyif verici bir sound’a sahip.

Özellikle baslardan bahsettim ama davulda harikalar yaratan Pete Webber’ın da adını anmadan geçmek olmaz. Bir thrash metal albümünde genel ritmi belirleyip aralara birkaç uygun atak yerleştirse kimse şikayet etmeyecekken, grubun albümde baştan sona sürdürdüğü politik-protest tavrın gerektirdiği hiddeti her vuruşuna yansıtarak albümü bir seviye yukarı çeken bir performans göstermiş Webber.

Protest tavırdan bahsetmişken, şarkı sözlerine de az biraz değinelim. Her ne kadar grubun genel politik punk-thrash yaklaşımından memnun olsam da, sözlerin bazen liseli bir anarşist tarafından yazılmış gibi durması vermek istedikleri ciddiyeti az biraz baltalıyor gibi hissediyorum. Örneğin aşağıdaki pasajı yazmak için biraz yaşınız ileri değil mi yahu?

Selling out to the highest bidder
So spineless, so low
Politicians and big business
The United Snakes of America

Criminal
I think it’s time for justice to be served
Punishment
I think it’s time they get what they deserve

Her neyse, sözler bazen çok basite kaçsa da Sanchez’in temiz ama aslında oldukça kirli vokalleri (okuduğum yorumlara göre herkesin zevkine uygun olmasa da) grubun ciddi bir şeyler peşinde olduğu mesajını verebiliyor, onu da belirteyim. Bu arada thrash metal albümü tanıtıp şimdiye kadar rif demedim farkındayım, doğru yere gelmeyi bekledim. Bu departmanda HAVOK’un herhangi bir eksiği olduğunu söylemek yanlış olur. Kimi şarkılarda kısa aralıklarla müthiş rifler patlattıklarını; bunlardan başka grupların üzerine şarkı yazacağı kimilerini birer ikişer kullanımdan sonra bir kenara atıp yeni riflere yelken açtıklarını falan söylersem daha iyi anlaşılır sanırım. Durum böyle olunca insan akıp giden rif dalgalarına mı, gümbür gümbür “bana bakın ben buradayım” diyen baslara mı, Webber’in davul oyunlarına mı odaklanacağını şaşırıyor bazen.

Her şey güllük gülistanlıkmış gibi övdüm de övdüm “Conformicide”ı şimdiye kadar ama tam da öyle değil aslında. Bence en büyük problem, sound olarak biraz modernize edilmiş olsa da pek progresiflik içermeyen bir thrash metal albümü için 58 dakikalık sürenin fazla uzun olması. Eğer ki tüm şarkılar belli bir seviyenin üzerinde bir istikrar yakalamış olsaydı bu da görmezden gelinebilirdi; ama 40-45 dakikalık tamamına yakını hitlerden oluşan bir albüm çıkartmak varken, üzerine “filler” tabir edeceğimiz türden şarkılar sıkıştırıp da süreyi bir saate yaklaştırmanın mantıklı bir açıklaması yok bence. Ki olay sadece gereğinden fazla şarkı olması da değil; kimi şarkıların iyi birer editle sürelerinden birkaçar dakika kısılıp daha dinlenilebilir, akıcı bir hale sokulması gayet mümkünken maalesef bu tercih edilmemiş.

Sonuç olarak “Conformicide” kimi fazla tekrarlarını, kimi gereksiz şarkılarını göz ardı etmeksizin bile çok iyi bir albüm, ona şüphe yok; ama bunların da genel başarısını baltaladığı da bir gerçek. Yine de sırf bas gitarın thrash metalde nasıl bir fark yaratabileceğinin büyük bir örneği olarak bile ders olarak gösterilebilir.

83/100

Siteye destek olmak için aşağıdaki düğmeye tıklayıp Patreona göz atabilirsiniz👇