Mesarthim – Isolate
Muhtemelen adını daha önce duymadığınız MESARTHIM’ın ilk albümü “Isolate”den merhabalar. Grup bilinmedik olduğu için öncelikle biraz MESARTHIM ile ilgili bilgi vermeye çalışacağım, sonra albüme geçeriz.
Grubun isminden başlayalım dilerseniz. MESARTHIM, koç takımyıldızında bulunan bir ikili yıldız sistemine verilmiş ad. Kendilerine böyle kozmik bir isim seçen grubun albüm kapakları ve müzikleri de aynı konseptin devamı niteliğinde. Avustralyalı (kangurulu olan) grup, ismini cismini bilmediğimiz iki elemandan oluşuyor. Her biri kendilerine rumuz olarak . (bildiğimiz nokta) seçen ikiliden biri grupta vokalleri üstlenirken, diğer nokta ise geri kalan her şeyden sorumlu gözüküyor. Şimdiye dek iki uzunçalar piyasaya süren MESARTHIM’in bugün incelediğimiz albümü “Isolate” ise, daha önce belirttiğim gibi, çıkarttıkları ilk albüm olma özelliğini taşıyor.
Yazının etiketlerine bakacak olursanız “atmosferik black metal” etiketini göreceksiniz. Gerçeğe en yakın sınıflandırma bu şekilde olsa da, aslında MESARTHIM müziğinin yalnızca bundan ibaret olduğunu söylemek epey haksızlık olur. Uzaylı black metal denince akla belki de ilk gelecek grup olan DARKSPACE’in distortion’lı bir gitar duvarıyla yaratmaya çalıştığı (ve epeyce de başarılı olduğu) kozmik atmosferi oluşturmak için MESARTHIM bambaşka bir yol izleyerek black metale trance elementleri katıyor.
Evet trance. Elbette ki tek başına bir tür olan trance kadar bas ağırlıklı olmasa da, MESARTHIM müziğinin en önemli parçalarından birinin elektronik ritmler olduğunu söylemek yerinde olur. Albümün ikinci şarkısı Declaration’ın girişinde olduğu gibi kimi zaman şarkıların uzunca kısımları yalnızca sabit davul ve gitar ritmleri üzerine klavyenin yönlendirmesiyle ilerliyor. Derinlerden gelen, scream’e varan (ve maalesef ki epeyce nadir kullanılan) brutal vokallerin tertemiz ve renkli synthesizer partisyonlarıyla olan kontrastı hiç beklenmedik derecede çekici şarkıların ortaya çıkmasını sağlıyor. Albümde gerçek bir davuldan ziyade bir drum machine kullanıldığı epeyce bariz; fakat bunu bir eksi olarak göstermem mümkün değil. Daha önce Darkspace – Dark Space III I yazımda da bahsettiğim üzere, bu tarz kozmik atmosfere sahip gruplarda drum machine kullanımı müziğe herhangi organik bir davulun verebileceğinden çok daha fazla katkı veriyor.
Kimi eleştirilerde kullanılan synthesizer pasajlarının fazla pop kullanımına kaçtığı, grubun amaçladığı bilinmez uzay havası yerine daha çok klavyenin domine ettiği doksanlar başı pop müziğine benzediği yönünde noktalar okuyabilirsiniz. Bazı pasajların biraz fazla “neşeli” olduğu tartışılabilir olsa da, şarkılar bestelenirken neler düşünüldüğünü bilmeden bu tarz bir eleştiriden kaçınmayı tercih ediyorum. Albümün ve içerdiği şarkıların isimlerinin yalnızlıkçı ve sorunlarla dolu bir hikayeye işaret ediyor olduğunu itiraf etmem gerekiyor elbette ve bu noktada eleştirilerin haklılık payı olabilir. Eğer kararlı bir şekilde çok karanlık bir albüm dinlemek gibi bir niyetiniz yoksa bunun çok rahatsız edici olmayacağı da bir gerçek.
2016 yılında da “.- -… … . -. -.-. .” (mors koduyla “yokluk”) adında bir albüm piyasaya süren MESARTHIM, bence “Isolate” ile çok daha iyi bir işe imza atmıştı, bu yüzden grubu tanıtmak için bu albümü değerlendirmeyi tercih ettim. Benim gibi müzikte teknikaliteden ziyade atmosfer ve sürükleyiciliğe, müziğin insanı içine çekebilmesine hayranlık duyan kesimdenseniz “Isolate”in sizin için nefis bir yolculuk olacağına söz verebilirim.
85/100
Sanırım bir defa dinleyip bırakmıştım. Hatta belki 1-2 şarkısını dinleyip albümü çevirmeye tenezzül etmemiş bile olabilirim. Şimdi Floating çalıyor ve ben niye bu albümü daha yeni öğreniyorum diye hayıflanıyorum. Çok iyiymiş bu ya, aro kardeşim.
Sakalim da var, onerdigim albumler neden ciddiye alinmiyor anlamiyorum.