Koneskin – Liberty Place
DORDEDUH ve SUNSET IN THE 12TH HOUSE gibi, son yıllarda dinlediğim en keyifli albümlerden ikisine imza atmış grupların davulcusu Sergio Ponti’nin yeni grubu KONESKIN’in ilk albümünün ufak bir değerlendirmesinden selamlar. Baştan belirteyim ki, KONESKIN adı geçen iki grupla epeyce alakasız bir müzik icra ediyor. Progressive-post rock olarak adlandırabileceğimiz bir tarzla bize seslenen grup, henüz bu ilk uzunçalarıyla kariyerine epey güzel bir başlangıç yapmış.
To-Fall-Apart şeklinde bir üçlemeyle açılan albümü daha ilk dinleyişten grubun ilham kaynaklarını fark etmek oldukça kolay. Adı geçen progressive ve post rock türlerinin yanına belki alternatif rock’ı da ucundan kıyısından eklemek gerek; zira kimi zaman, özellikle vokallerin etkisiyle, RADIOHEAD tadı alınan grubun asıl gücünü aldığı asıl isimler ise MARILLION ya da belli dönemleriyle PORCUPINE TREE gibi gözüküyor.
Bu yönüyle albümün tamamında hafif bir retro havası sezmek hiç zor değil. Şarkı sürelerine göre uzun denebilecek enstrümantal pasajlar çoğunlukla zaman sakin bir hava sürdürse de, vokallerle beraber klavyeleri de üstlenen Feryanto Demichelis, efektlerle zenginleştirilmiş vokalleriyle ön plana çıktığı anlarda yoğun bir duygusal hava yaratmayı başarıyor, ve bu da albümün dinlenebilirliğini gittikçe arttırıyor.
Enstrümantal pasajlar albümün tamamına yayılmış bir şekilde bir post-rock atmosferi üzerinden ilerlemiyor elbette ki. Üçlemenin son şarkısı olan Apart’ta en yoğun şekilde örneklendiği üzere, distortion’ın işin içine girdiği anlarda doom rifleriyle müziğin daha dinamik ve değişken hale gelmesine katkı sağlıyor gitarist Gabriele Zoccolan. Müziğin bu değişkenliği, albümün farklı anları arasında güzel bir kontrast doğmasının da yolunu açıyor.
Kimi zaman daha keskin hatlara sahip bu kontrast, kimi zaman ise daha doğal bir yükseliş halinde kendini gösteriyor. Bu doğal yükselişin en güzel gözlendiği yer ise, albümün son ve aynı zamanda en uzun şarkısı olan Maya (Fer Au D’Sol). Oldukça yavaş ve sakin başlayan şarkı, gittikçe kuvvetlenerek sonunda neredeyse hareketli denecek bir yapıya bürünüyor.
KONESKIN henüz yeni bir grup olmasına rağmen, ilham kaynaklarını ve gitmek istediği yönü şimdiden oturtmuş elemanlardan oluşuyor, burası çok açık. Adı geçen gruplarla ilgileniyorsanız, bir de üzerine dinlerken yormayacak, yavaş yavaş sizi etkisi altına alacak bir şeyler arayışındaysanız, “Liberty Place” sizi şaşırtacak derecede seveceğiniz bir albüm olabilir. Çok orijinal bir iş beklentisi içine girmemek gerektiğini belirtmeden geçmeyeyim elbette.
77/100
