Esoctrilihum – Eternity of Shaog
Merhaba.
Okur ve Patreon destekçilerimizden Duodenum, yıl içinde bir türlü fırsat bulup da inceleyemediğim, ancak bir dönem hayli vaktimi alan yeni Esoctrilihum albümü Eternity of Shaog‘u inceledi. Buyursunlar:
Küçük çocuklarla konuşmayı çok seviyorum. Dünyaya dair tecrübeleri ne kadar azsa önyargıları da o kadar az. En tarafsız yorumu onlar yapıyor yani. Kız kardeşimin “yalama olmak” tamlamasını komik bulmasıyla bir kere daha farkettim bu durumu. Entropi kanununun kimyasal özel durumlarda kaldığını göz önüne alınca bunu daha genelleyip “Yalama Olma Kanunu” diye trajikomik bir kanundan bahsedebiliriz sanırım. Evrendeki her şey yalama olur, hatta vakti geldiğinde evrenin kendisi bile yalama olur ve işe yaramaz hale gelir. Evren, kendisine adapte olmak için evrimleşmiş insan canlısı için bile absürt bir yer.
Kayıplarla başa çıkmamızı sağlarken şaşkınlığımızı ve aldığımız zevki azaltan Yalama Olma Kanunundan™ avangart (evet, TDK’dan baktım) black metal de kaçamıyor tabii ki. Çok değil, 4-5 sene önce “disonant sesler kullanan Deathspell Omega etkili black metal grubu” diye tanıtılan her gruba “nerede, söyleyin lütfen!” diye saldırırken şimdiyse verdiğim tepki “hmm, acaba dinlesem mi?” düzeyini geçemiyor. Bu ilginçli black metal akımının bir pazar alanı oluşturmasıyla söyleyecek sözü olan grupların yanında bu alanda kendine yer edinmek isteyen veya sadece bu müziği çok sevdiği için yapan gruplar da ortaya çıkmaya başladı. Türün öncüleri ve iyileriyle yalama olmuşlar arasındaki farkı belirleyense bir söyleme sahip olmak. Blut Aus Nord, Svartidauði gibi gruplar bu müziği söylemlerini ifade etmek için en uygun araç olarak seçen ve bu süreçte müziklerini bir söylem haline getiren gruplarken sayısız grup sadece voidgaze yapma hevesiyle avangart black metal yapıyor.
2017’den beri Esoctrilihum adı altında 4 albüm 2 EP çıkarmış çalışkan müzisyen Asthâghul’un biraz arada bir yerde durduğunu düşünüyorum. Eternity of Shaog, müzisyenin en ulaşılabilir işi ve çok geniş bir paletten seçiyor renklerini. Bir melodik death metal albümü gibi açılan albüm Thritônh’da delirme hissini, Shayr-Thàs’ta ritüelistik tekrarlarla ilkel duyguları vermeyi başarıyor. Bütün albüm boyunca müziği destekleyen, hatta çoğu zaman gitarların önüne geçen synthler yeri geliyor orkestral şekilde majestik bir atmosfer sağlıyor, yeri geliyor albümün teması olan delirme hissini veriyor. Vokallerle de bu çeşitliliği destekleyen Asthâghul black metal çığlıkları ve death metal böğürtülerini çeşitli efektlerle destekliyor. Temiz vokalle yaptığı dua/ayin benzeri seslerse dinleyiciyi müziğin yaratmaya çalıştığı dünyanın içine çekiyor.
Esoctrilihum’un ilk albümünden beri yarattığı kurgusal bir evren var ve Eternity of Shaog da bu evrende geçiyor. Bandcamp sayfasından öğrendiğime göre albüm, Shaog isimli kozmik varlık tarafından ele geçirilme ve akabindeki delirme sürecini işliyormuş. Sözlerine ulaşamadım ama müziğin bu konuda kimi zaman hedefini vurduğunu, kimi zamansa bu histen uzaklaştığını söyleyebilirim.
Yukarıda bahsettiğim geniş paletse albümün hem en çekici yanıyken hem de Aşil topuğu oluyor. Müzikten en çok keyif aldığım anlar gitarların öne geçtiği, synthlerin destekleyici konumda olduğu anlar. Synthlerin müziği domine ettiği anlarsa prodüksiyonun da etkisiyle gitarları bastırıyor ve müzikal olarak aynı ilgi çekiciliği sürdüremediğinden müzikten uzaklaşıyorum. Synth düşmanıyım, synth olan bir şeyi asla dinlemem gibi bir iddiam yok. Esoctrilihum özelinde bu kadar üst üste binmiş ve kötü prodüksiyonlu synthin istenileni vermediğini düşünüyorum. Amacı dinleyeni yarattığı dünyaya çekmek olan atmosferik bir albümde dinleyiciyi müzikten uzaklaştırmaksa yapılabilecek en büyük hata. Bu kadar fazla ögeyi müziğin içine sıkıştırarak yılda 1-2 albüm çıkarmanınsa Esoctrilihum’un kendi müzikal dilini/söylemini oluşturmasının önüne geçtiğini düşünüyorum.
Yaptığım olumsuz eleştirilere rağmen Esoctrilihum’u potansiyeli yüksek bir grup olarak görüyorum. Müziğinin geliştirilmeye bu denli açık olması grubun geleceğine umutla bakmamı sağlıyor. Umarım Asthâghul bir sonraki albümü için biraz daha zaman tanır kendine ve daha rafine, hedefine odaklı bir albümle kulaklarımızı şenlendirir. Eternity of Shaog ise bu garip 2020 senesinin garip ve özel albümlerinden biri olarak aklımda kalacak.
76/100
